Tek hayat felsefesi cennet için yaşamak olan insandır. Düşünebilme yetisi sınırlı, hayata dair fikirler üretmekten aciz, değersiz insandır. Eğer var ise şayet, cennete giden insan olmamalıdır.
Mark ölünce önce cehenneme atmışlar, Mark da oradakilere şöyle seslenmiş: "ey insanlar siz burada cayır cayır yanarken, cennettekiler sefa içinde böyle adalet olur mu?, Ortalık karışmış tabii, ama Allah hemen emir vermiş:"atın bu adamı cennete! Tabi marks bu, orada da boş durmamış ve "ey insanlar demiş, siz burada zevk sefa içindeyken diğer insanlar yanıyor, bu mu sizin iyi insanlığınız? tabi cennette karışınca Allah"çağırın bana şu herifi demiş çağırmışlar. Aradan bir kaç gün geçince melekler merak etmiş çünkü allahın emri olmadan yaprak kıpırdamıyor, meleğin biri içeri girmiş ve "Allahım" diye söze başlarken Allah "Ne allahı? Bundan sonra yoldaş diyeceksiniz. işte olacaksa böyle bir cennet olmalı. Herkese için eşit.
ödüle odaklı yaşamak şu anın kıymetini bilmedeki en büyük engel ve kusurdur. oysa şu andan öğrendiklerini hayatına katarak yaşamayı seçmek tekamül için hizmet edecektir. tekamül gerçekleşmeden cennet var mıdır ki?
