eğer uzun süre beklenilen bir filmse en iyisidir. filme daha iyi konsantre olursunuz. ama öylesine sikko bir filme gidiyorsanız toplu gitmek daha iyidir.
haftasonları işim olmadığında yaptığım eylemdir. bununla birlikte çift kişilik sevgili koltuğuna bilet alıp yayılarak izlemek de zevk verici bir noktadır.
çoğu zaman yalnızlık belirtisi olsa bile evde boş durmanın aksine yapılabilecek güzel bir sosyal etkinliktir.
yine de yalnızlıktan ötürü değişik içgüdülere sevk eder adamı. mesela;
bugün (yani dün) ilk kez yalnız başıma sinemaya gitmeye karar verdim. çıktım evden. gişenin gerisinde duran hanıma "şirinler (smurfs 2) 21.30 seansına bilet alabilir miyim" diye sordum? "kaç tane" diye sordu, "bir" deyince "bir kişi için salonu açamıyorum, biraz bekleyin birileri gelince alırsınız" dedi. (darbe 1)
gidip parkın birinde 20-25 dakika oturup düşüncelere daldıktan sonra geri döndüm, filme 2 bilet alınmıştı. içimden "sanırım bir çift gelmiş" dedim. tek başına geldiğin filme başkalarının çift olarak gelmesinin üzüntüsü, yine de birileri geldiği için bilet alabilecek olmanın sevinciyle biletimi aldım.
salona girdiğimde yanılmadığımı anlamıştım; gelen benim akranım veya en fazla birkaç yaş büyük bir çiftti. (darbe 2) neyse, film arasında dışarı çıkıp hiç istememe rağmen sigara yaktım. kız ve çocuk da çıkmıştı. sigara henüz yarıdayken filmin devamının başlayacağı anonsu yapıldı. biraz uzakta olan kızı ve çocuğu anonsu duymamaları olasılığına karşı çağırsam mı diye düşündüm, sonra "ne bu samimiyet" deyip sigarayı atıp salonun yolunu tuttum.
hain sinemacı filmi başlatmıştı bile. bu ne saygısızlıktır, daha içeri girmemiştik bile! bir sahneyi kaçırmıştım. neyse, birkaç dakika sonra arkadan bir ses geldi, acaba onlar mı geldi diye istemsizce arkama döndüm birden. oysa onlar çoktan geçmiş en arka sıradaki yerlerinde oturuyorlardı. bir an onlara baktıktan sonra önüme döndüm ve o anda farkettim onları ne kadar sahiplendiğimi. nasıl bir yalnızlık hissiyatıysa bendeki, sinemada hiç tanımadığım sadece benim arkamda film izleyen insanları sahiplendirmiş bana. (sahiplenmek iyi bir şey bence, yine de bu durum tartışmaya açıktır.)
"altı üstü bir sinema filmi izlemeyi bu kadar uzatacak ne vardı" dediğinizi duyar gibiyim. kusura bakmayın dostlar başınızı ağırttım. velhasılı kelam güzel bir etkinlikmiş tek başına sinemaya gitmek. tekrar yapmak nasip olur inşallah. tabi hep yalnız gitmek istemem, inşallah ailemle veya arkadaşlarımla veya sevgilimle gitmek de nasip olur.
gittim, gözlüğümü kaybedip geri döndüm. evet malım. halbuki kolumda kız arkadaşımla gitseydim böyle mi olurdu? "gözlüğünü düşürdün hayatım dikkat et biraz" derdi olaylar bu kadar büyümezdi.
daha güzeli yoktur. geyik arkadaşlarla ciddi bilimkurgu filmine gidersiniz, sikimsonik şakalarla filmin içine ederler. sevgiliyle gidersiniz, ilgi ister. tek gitmekten daha iyisi yoktur. al patlamış mısırını, olabilecek en geç seansa git. etrafta kimse yok, saçma salak parfüm kokuları yok. konuşanlar yok, sizden başkası popcorn'ları hayvan gibi yemiyor. off, anlatamıyorum düşünmesi bile kafa rahatlatıyor arkadaş.
Sinemaya gitmek istediğimde yapmak zorunda kalmış olduğum eylem. Çevrem ya çok dar ya çok meşgul ya da sorun bende ki bu son ihtimali pek ciddiye almak istemiyorum. Neyse konu saptı, ne diyordum heh tek başına sinemaya gitmek film kaliteliyse çok da kötü değildir aslında.
