gidilecek filmi adam gibi izleyebilmenizi sağlayacak olay. zira benim gibi fazlasıyla konuşkan arkadaşlara sahip iseniz filmi izleyememe ihtimaliniz daha fazladır. ayrıca güzel bir şey tek başına bir şeyler yapmak. insan her şeyi birileriyle birlikte mi yapmalı, biraz da yalnız kalıp kendi kendine eğlenmeli.
sosyallik hastası insanların kavrayamayacağı kadar güzel ve zevkli bir olay.
asosyal ya da sap olarak damgalanmaktan bu kadar korkmamak gerek. bazı şeyler yalnızken güzeldir. tuvalete giderken bile yanında birini isteyecek kadar yalnızlık fobisi olanlara uygun olmasa da tek başına sinemaya gitmek aslında gerçekten zevkli bir olaydır.
hafta sonu sinemaya gitmek isteyipte kendine bir arkadaş bulamayan film manyağı tiptir. sanki bir hafta daha bekleyemiyorsun dimi al işte kaldın öyle sap gibi filmin yorumunuda yanındakine yaparsın artık.. (bkz: yalnız insanın dramı)
tek başına filmi izleyen kişiye, aslında hiç kimsenin acıyan gözlerle bakmadığı, kimsenin de umrunda olmadığı, sinemaya tek başına gitme eylemidir. yalnızlıkla ilgili kendine acıma duygusu olmadıktan sonra, izlenen filme odaklanmayı sağlayan, filmden maksimum zevki almayı sağlayan durumdur. filmi izlerken başka bir paylaşım içinde olmadıktan sonra, dirseğim yanımdakinin dirseğine değmiş, değmemiş kaç yazar.
süper bir kafa dinleme tekniğidir. ayrıca sizin zevkinize uyup arkadaşlarınızın beğenmeyebileceği filmlere onları zorla götürmekten veya onları götüremediğiniz için o filmden mahrum kalmaktan sizi kurtaran aktivitedir.
hayatımda ilk defa bugün tek başıma bir filme gittim. en arka sıranın ortasında oturdum. en sağımdaki ve en solumdaki çiftler gayet yiyişken çıkmasına rağmen önümde oturan çift gayet uslu uslu filmi seyrettiler. salona en son ben girdiğimden dolayı da herkes "kim lan bu sap" diye bakıyordu.
evde tek başına film izlemekten çok fazla farkı olmayan durumdur. zira sinemadaki ana amaç film izlemektir. filmlerin de bildiğim kadarıyla +7 , +13 , +18 gibi yaş sınırlamaları vardır , en az 2 kişi izlenecek diye bir kural yoktur.
he amaç arka sıraya geçip film harici şeylerle ilgilenmekse orasına bişey diyemem , o iş için 2. biri lazım tabi.
hayatımda ilk defa bugün tecrübe ettim.
tahmin ettiğiniz gibi yalnızlığın anlaşıldığı anlardan biri falan da değildi.
en yakın zamanda tekrarlamayı düşünüyorum.
çünkü gitcek kimsem yok.*
diyelim ki arkadaşlarınıza "hadi sinemaya gidelim" dediniz. ve gitmek istediğiniz filmi onlar istemedi. diyorlar ki "yok abi, o oyuncuyu sevmiyorum ben", falan filan. diğer filmlere bakıyorsunuz ama onları da ya siz istemiyorsunuz, ya da seanslar uymuyor. aslında her şey bahane, siz bangır bangır o filme gitmek istiyorsunuz.
işte kimsenin gitmek istemediği o filme, inadına yalnız gidersiniz. hem de öyle bir keyif alarak izlersiniz ki.. film bitip de evinize tıngır mıngır giderken, aklınızdan "mal herifler, süper bi filmi kaçırdılar" diye geçirirsiniz. işte, yalnız başına sinemaya gitmek, bu anlamda da pek keyif vericidir.
filmdeki olası mantık hatalarının, oyunculuğun kalitesinin, sahnelerdeki ince detayların dedikodusunu yapabilecek kişi bulma sıkıntısı haricinde çok iyi olan çok da güzel iyi olan eylemdir, eyyorlamam bu kadar.
yadırganacak türden bir durum değildir. yalnızlığıyla uzlaşmak isteyen her bireye öneririm. bu kişinin sevgilisi olabilir, hatta karısı olabilir. yine de sinemaya yalnız gidilir.
