Bundan 2-3 sene önce adana mərkezi bilen bilir buruk mezarlığı ile adana erkek lisesi arasına kadar falan yorulmadan yürürdüm ya da ptt evleri mh Turgut Özal bulvarı arasını. Yürümek zevk verir rahatlatıcı etki yapardı. Şimdi tüm özgürlüğüm elimden alınmış gibi hissediyorum ve hiçbir yere yürüyesim gelmiyor. Niye böyle oldu ki.
Harika bir meditasyondur aslında. Insanın tek başına yapabildiği materyalsiz maddiyat gerektirmeyen tüm kötü enerjisini bosaltabildigi en kolay yoldur diyebilirim sanırım. Saatlerce olmasa da uzun yürüyüşler yaparım kendimi kötü hissettiğimde bunaldıgımda evde duramadıgımda. Her zaman iyi gelmiştir.
iki yıl önce, o zamanlar sahil kenarındaydı evimiz, bolca gerçekleştirdiğim eylem.
yürürken güzel insanlarla tanışmak, denizde bırakmak gözlerini, rüzgarı teninde hissedip düşüncelerinde kaybolmak.. uzunca yürüdükten sonra sahilin sakin bir tarafında kumlara oturup hafif bir rüzgar eşliğinde kitap okumak öyle güzeldi ki.
o günleri anımsatan bir parça bırakıp esenlikler diliyorum
Sevdiğinle birlikte saatlerce yürümek kadar güzel değildir. Hafiften esen rüzgarla birlikte çiseleyen yağmurda müzik dinleyerek yürümeyi severim yine de.
gece olanı makbuldür. Hafiften yağmur çiseler ,kulaklarda kulaklık şehrin gürültüsünü bastırır düşünceler ,yaşadıkların birer birer gözünün önünden geçer derin düşüncelere dalarsın ama yine de yürümek insanın içini ferahlatır . Hafif esen rüzgar götürür her şeyi değdikçe tenine yüzünde tebessüm yayılır...
