yapmamak için pas geçip direkt olarak öğle yemeği yediğim öğündür. nedense kahvaltı ve akşam yemeklerini yalnız yemek beni depresyona sokuyor. öğle yemekleri gamsız...
hüzündür tek başına kahvaltı yapmak. iyi demlenmiş bir fincan çay da olsa önünde, bal kaymak da sürsen ekmeğine, zeytinyağı içinde parlayan zeytinler de yesen, tam kıvamında pişirilmiş yumurta, tam yağlı beyaz peynir bile olsa sofrada,yediğin her lokmanın boğazından zorla geçmesidir. o yalnızlığı en derinden hissettirendir.
