Bir gün gelecek çevrenizdeki kalabalıktan, sizin onlara, onların size uyum çabalarınızdan o kadar sıkılacaksınız ki, en güzelinin tek başına dışarı çıkıp kendi gönlünüzce istediklerinizi yapmak olduğunu anlayacaksınız.
Sorun bu evet, ama anladığınizin tersi, keşke tek başıma çıksam yürüsem, yürüsem bacaklarım yorulana kadar. Tek başına kafa dinlersin , kendi kendini dinlersin , etrafa boş boş Bakarsın.
Edit: yanım da birinin vik vik konusmasindan rahatsız oluyorum. Kafam yorgun.
