istanbulda yaptıkça, (elbetteki sakin bi mekan bulmak kolay değil, her yer çok kalabalık) gençlikten ümidimi yan masaların muhabbetini dinledikçe (dinlemek zorunda kaldıkça) kestiğim aktivite.
Keyiflidir...
Hatta zaman zaman ihtiyaç duyulan eylemdir.
Suskun kalarak kahveni yudumlamak, beyni boşaltmak, uzaklara gitmek belki...
iyi gelir.. Kendinizle zaman geçirin...
Sosyal cafelerde kendinizi yalnız hissedersiniz ama öğrenci cafelerinde raflarda kitapları olan dışarısı balkonu olan sade butik yerlerde keyifli oluyor. Çantaya kalem kağıt atıp kısa şiirli kitap alıp dolu bir şarjla saatlerimi orda keyifle geçirebilirim.
tek basina kafede oturmak oturmak masumlugun safligin sapligin yanlizligin temizlihin ve herhangi bir nefes alan canli arayisina girmis insan semboldur .
yapamadığım eylem. sürekli zaten cafelere arkadaşlarımla giden bir tipim. doydum artık. kafe dinlemek , belki biraz kitap , dergi karıştırmak , kahvemi içmek ümidiyle kendime sessiz sakin bir yer seçiyorum. Tamam bu sefer oldu derken en kıl olduğum tipler bir anda türüyor. çekilmez muhabbetler , saçma sapan hareketler bir anda beliriveriyor. Yalnız oturuyorsak gidin başka yere oturun kardeşim. bir bildiğimiz var elbet. zaten yalnız oturmak istemesem seni , onu , başkalarını ararım. biraz huzur lütfen.
Bir türlü yapamadığım olay.
Çok özeniyorum tek başına takılan insanlara. Ben tek başıma oturduğum zaman kendim çıplak hissediyorum. En fazla bir çay içip kalkıyorum.
Kafeler; insanlar tanışsın,kaynaşsın amacı için açılan yerlerdir. Yalnız gitmek biraz saçma gelmektedir bana. Zira; millet karı kız kesmek için gidiyoruz sanıyor.
