öyle gözükmese de tüm sözlüklerin en hüzünlü başlığıdır burası.
bir zamanlar sevmiştir, sevilmiştir, sevişmiş, özlemiştir.
bir zamanlar kalbi vardır.artık atmayan o kalp.
bir zamanlar elini tutarak izlediği bir kadın vardır.
ah gitmeseydi dediği.
bir zamanlar mutludur.
bir zamanlar dostlar, ah bir zamanlar.
sonunda yalnız kalmıştır.sonbahar sabahına tutunan kış güneşi kadar sıcaktır artık.
yapraklarına çiğ düşen karanfiller kadar canlı en fazla, evladını kaybetmiş anne kadar yapmacık gülümsemesi, sonsuzluğa kedere hapsolmuş ruhu kadar
özgürdür.
yalnızlığı seviyordur. tek başıma alışverişe giderim, tek başıma bara giderim, tek başıma tiyatroya giderim, tek başıma konsere giderim, tek başıma kampa giderim, tek başıma tatile giderim. ben böyleyim.
Bir kez arkadaşlarıyla gidip pişman olan insandır. Ulan çocuk ne yapacaksın sınavdan sonra dedi. Demez olaydım sinemaya gitcem diye. Takıldı peşime 2 tane dangoz. Oğlan yanıma oturdu film boyu burnunu çekti. ilk on dakika telefonla oynadı ve filmin ortasında bana filmle ilgili bir şeyler anlatmaya çalıştı. Birde ara ara diyalogları anlamayıp bana sordu. Sikerim böyle aşkın ızdırabını. Tek başına sinemaya giden insan işini bilendir.
Utanırım. Gitmem.
Niye utanıyorsun mal diyip eksileyecek arkadaşlar için açıklama zorunluluğu;
Oğlum öyle bir bakıyorsunuz ki bilet gişesinde, salona girerken, koltuğunu ararken sanki milletin karısına kızına saldıracağız. Ya da kendini entel sanan kıllı totom gözüyle bakıyorsunuz. Efendi efendi film izleyip gideceğiz işte. Bakmayın la öyle tip tip.
dallama değildir, sadece arkadaşı yoktur. hem film, saçma sapan sorular sorup, mısır yiyip kola hüpürdeten birileri yokken daha keyifli oluyor https://galeri.uludagsozluk.com/r/1048436/+
Ben ben ben. Utanmıyorum, seviyorum. Gidiyorum ortanın ortasından alıyorum koltuğu, yanımda kimse olmuyor; ağladığımda gülecek mi, güldüğümde pis pis bakacak mı korkusu yok.
Bazen insanın kendisiyle ilgilenmesi, çok sevdikleri de olsa onlardan kısacası herkesten her şeyden uzaklaşması gerekiyor.
Yani demek istediğim şey, yargılamayınız. Bunu "özgüveniyle" yapan insanları seviniz. (Kesinlikle sosyal baskılarla yaşayan insanlardan bahsetmiyorum)
ortaokul'da haftada üç kere yaptığım eylemdi. sinemamızın üç salonu vardı hepsine giderdim. bazen iki salonda aynı film oynardı adet yerini bulsun diye aynı filme yine girerdim. akşam 21:15 seanslarını bildiğin tek başıma izlemişliğim vardır. hatta bir tanesi the exorcist'te (2000 versiyonu olan)denk geldi. bizim sinema iskenderun sahilde oturduğum yer sanayi çıkışındaki ilk köprünün orada(10km karanlık yol var önümde). film 23:30 civarı birşey bitti eve iskenderun'un en izbe en kuytu sokaklarından geçerek gidiyorum. ortalık kış bazı sokaklarda hiç ışık yok. hırlıdan-hırsızdan zerre çekincem yok, zira hepsi mahallenin çocuğu bir tane görsem de konuşsam biraz içim rahatlar diyorum o da yok. neyse eve kadar üç-buçuk ata ata başım önde salavat getire getire gittim. sonra 2-3 sene 21:15 seansına ara verdim. hataya bak 13 yaşımda sinema da tek başıma exorcist izlemek(en piskopat versiyonunun 2000 versiyonu olduğu söylenir). 2-3 sene akşamları karanlıktan korkar oldum. psikolojik olarak o kadar etkilenmişim ki hala hayatım boyunca izlediğim en korkunç filmin o olduğunu zannediyorum. ne grudge, ne ring, ne de paranormal activity falan hiç birini zerre tırsmadan izledim. ama bir gece vakti açıp exorcist izlemeye hala tırsarım.
