Polikistik böbrek hastasıyım. 22 yaşındaydım Doktora ilk çıktığımda. yüzüme bakarak
“kistlerin var, büyüyecek, diğer organlara da baskı yapacak, böbreklerin bitecek ve diyalize gireceksin. Neticede öleceksin” dedi. Hiç abartmıyorum.
Herhangi bir ilacı, bilinen bir tedavisi yoktu o yıllarda. Yurtdışında denenen bir şeyler var diye bir efsane dönüyordu sadece. şimdi ilaç Türkiye’ye gelmiş. Araştırma hastanesinde tedaviye başladı bir tanıdığım. Sanırım kistlerin büyümesini yavaşlatan bir ilaç. Eğer randevu alabilirsem bir süre hastanede yatacağım gibi görünüyor uygun görülürsem tedavi için. Yan etkileri hakkında bir fikrim yok. Ama denemeye değer diye düşünüyorum. Nitekim sonunu bile bile yaşamak biraz geriyor insanı.
Umarım tüm hastalıkların tedavisi çıkar.. bu bile bir ümit gibi gözüküyor bana.
Psikoz. Prognozun kötüye gitmesi önlenir ancak düzenli ilaç kullanmak önemlidir. Dünyanın sonu değildir. etkili baş etme yöntemlerini keşfederek yüzlerce hastam yeni iş olanaklarını keşfetmiş, pek çok sosyal çevre edinmişlerdir. Boş tarafı kadar dolu tarafını gördüğünüzde durum normaldir.
Bir diğeri de eğitilememek sanırım. Anlatmak için bi yerini yırtarsın ama karşı taraf da boş durmaz, anlamamak için o da üstün çaba sarfeder.
Bakınız psikozdan, diyabetten, kronik hastalıklardan kanserden ziyade neler neler var dedirtir. Sadece mutlu olmaya bakın.
