bir abartma nüktesinden dolayı, şairin kendisini soyutlamasıyla, nitelendirilmiş bir şeyden aynı nitelikteki diğer bir şeyi çıkarma sanatıdır. aslında kendisine seslenerek ruhunu rahatlatır.
uçun kuşlar uçun, doğduğum yere
şimdi dağlarında mor sümbül vardır
ormanlar koynunda bir serin dere
dikenler içinde sarı gül vardır
Ey dil! ey dil! niye bu rütbede pür gamsın sen
Gerçi virane isen genc-i mutalsamsın sen
Secde ferma-yı melek, zat-ı mükerremsin sen
Bildiğin gibi değil cümleden akdemsin sen...
(Şeyh galip)
Bu mısralarda olduğu gibi, şairin gönlüne(dil) veya başka bir varlığa seslenerek ifa ettiği sanata tecrid denir.
1. Açıkta bırakmak.
2. Yalnız başına bırakmak. Tek başına hapsetmek.
3. Dünya alakalarını kalpten çıkarıp Allah'a yönelmek.
4. Edb: Bir şairin kendini mücerred bir şahıs, yani ayrı bir adam farzederek ona hitabetmesi.
5. Soyma, soyulma
