demet akalın'ın her yaz çıkardığı şarkılardan. yaz mevsimi, bodrum, güneş, plaj vs. olmasa demet n'apar bilemiyoruz.
ama bu kadının her yaz böle şarkılar yapıyor oluşu, o şarkıların kötü olduğu anlamına gelmiyor pekala. gene hit olacak, hatta çoktan olmuş bir şarkı. demet'e bayıldığım sölenemez ama şarkı seçimlerini iyi yapıyor bu kadın.
şu sıralar zihnimde demet akalın'ın sesiyle yankılanan ibare.
"burada tecrübe konuşuyor."
öncesi yok, sonrası yok, sadece bu.
konuşan bir varlık olsa keşke "tecrübe" sahiden.
hayat çaylağıyken daha, dikilip yanımızda, önlese keşke hatalar yapmamızı, yanlış yollara sapmamızı, kalp kırmamızı, hak yememizi, aç gözlü olmamızı, savaş çıkarmamızı, kıskançlık ve kibirle bünyelerimizi donatmamızı...
belki o zaman konuşabilirdi tecrübe.
bazen bundan yoksun olmak ister insan. çünkü bazı şeyleri bilerek ve doğru yapmak daha da kötüye yol açabilir. keşke bilmeseydim yanlış yapsaydım ama mutlu olsaydım denilir. o yüzden buna sahip olmak her zaman da mutluluk vermez.
"tecrübe argümanı, yaşı ilerlemiş olanların arkadan gelen gençlere karşı kullandıkları bir korku silahıdır. oysa bazen tecrübesizlik, sorunların çözümünde insana entelektüel bir tazelik veriyor." ~Felipe Gonzales.
Tecrübe hakkında söylenecek en güzel sözdür ve durumu özetler.
Bir fabrikada, büyük bir makine aniden durmuş. Tamirciler, bir türlü çalıştıramıyor.
Sonunda, yaşlı bir tamirci bulmuşlar. Tamirci, makineyi dikkatle kontrol ettikten sonra;
"Bana bir çekiç getirir misiniz?" demiş.
Çekiç gelmiş. Çekici eline alan tamirci, makineye yaklaşmış, dikkatle inceledikten sonra, tespit ettiği bir yere çekici "tık" diye vurmuş. O da ne? Makine, başlamış çalışmaya...
Patron, son derece memnun. Sormuş;
- Borcumuz ne kadar?
- 1000 dolar.
- Neee... Çekiçle makineye şöyle bir vurdun, o kadar. Bunun için mi 1000 dolar istiyorsun?
- Evet.
- Peki... O zaman bana ayrıntılı bir fatura düzenle. 1000 doların ayrıntılarını görmek istiyorum.
Yaşlı tamirci, faturayı düzenleyip, patrona uzatmış. O da faturayı dikkatle okumaya başlamış:
- Çekiçle, makineye vurmanın bedeli: 1 dolar.
- Çekici nereye vuracağını bilmenin bedeli: 999 dolar.
- TOPLAM: 1000 dolar.
ben otobüs şöförünün bir arkasında oturuyordum, yanımda ise bir iş arkadaşım var otobüs, araba vb. taşıtlara bindiğinde sürekli uyur
-ki yine uyur haldeydi. biraz sonra bir kadın parmak kaldırdı, otobüs hızlı geçtiğinden kadının 10 metre kadar ilerisinde durabildi.
kadın vücudunu zor taşıyan yaşlı bir teyze, yaşlılığın verdiği yorgunluk olsa gerek.
kadın merdivenlerden çıkmaya çalışırken;
-pfffff işin gücün yoksa şimdi bunu bekle.
+dur oğlum dur. az bi dakika beklesen nolur.
-de hadi teyze senimi beklicem, 3 günde binersin!
+tamam oğlum çıkıyorum sakin ol.
-senin gibi 3 kişi alırsak ekmeği yeriz biz aq. (küfür sessizdi ama ben duydum, neredeyse kadını dövecekti.)
kadın, şişman ufak boylu birisi. neredeyse bebekler gibi emekleyerek çıkacak otobüse.
(şöförün sözleri dalgınlığıma sebep oldu) otobüsün, en üstteki merdiveninden ayağa kalkmaya çalışan teyzeye bakarken;
-çoçuğum az yardım etsene ne bakıyosun.
afallamış halde kadının elinden tutup yardım ettim, zaten otobüse zor çıktı birde arka koltuklara oturmak yerine doğrudan yerime oturacaktı ki daha oturmadan şöför gaza basınca kadın koltuğa yüzünü çarptı, ama en sonuna oturdu. ben de arka tarafa geçtim mecburiyetten.
kadının yolculuğu bittikten sonra;
+şurada dururmusun oğlum.
yaşlı teyze, hızlı ineyimde laf etmesin korkusuyla çabucak inmeye çalıştı, hatta kaldırıma düşecekti inerken.
otobüs söförü;
-ohooo işe bak! 2 saatte inmesini bekle işin yoksa,ekmeği yeriz biz arkadaş.
ön yargılı olmadım otobüsçüye hak vermiştim biraz da olsa, "nede olsa dakikayla çalışıyor, para kesiyorlar falan" demiştim, yarın ki halini görene kadar.
yarın aynı yerde aynı otobüse bindim, aynı koltuğa oturdum şans eseri. benim arkadaş yine uyuyr haldeydi. (3 dakika yeterli uyuması için)
bu sefer bir boyacı çoçuk bindi otobüse, eli yüzü ayakkabı boyasıydı. dünkü yaşlı teyzenin bindiği yerlerin yakınında bindi o da.
çoçuk parayı uzattı;
+buyur abi.
-(robin hood kesildi başımıza.) koy oğlum onu cebine, bizde emek verdik bizde işçilik yaptık senin gibi, bilirim senin halini.( daha bir çok şey sölemişti bu insan, ama hatırlamıyorum.)
iç sesim: hassiktir lan, illaki humanist olmak için tecrübe sahibi olmakmı lazım, daha önce yaşadığın olaylara bakıp öylemi davranacaksın sende bir gün yaşlanacaksın dünkü kadının yerine düşeceksin.
.belkide yaşlanmadan ölür. belki bir gün o kadına yaptıkları ona yapılır. sonunda tecrübe sahibi olmak yetmez, ama düşünmek ona yeter... belkide yetmez.
