hayatımda en zorlandığım anlardı. kelimeler ağzımdan çıkarken gırtlağımdan dudaklarıma dek yakıyordu. yeşil gözlümün gözlerinin doluşunu, beni teselli etmek isteyip de nasıl yapacağını bilememesini, bir yandan da hafifçe iğrenmiş tavırlarını sanırım son nefesime dek unutamayacağım. yeteri kadar erkek olamadım.
