şarap hristiyanın kutsal içeceği. sokaklarda yaşayan şarapsever insanımıza aşağılamak maksadıyla ''şarapçı'' denmezdi. adam soğuktan donmamak için en ucuz mazotu kullanıyor. o da isterdi rakı-tekila.
hıristiyanlık ve katolisizm özelinde kilise skolastizm ve aydınlanma çağı ardından haddini bilir hale geldiğinden dinin kurumlar üzerindeki etkisi azalırdı orası kesin. evrimi yasakladık hüloğğ diye sevinen bilim teknik denetçileri olmazdı bak mesela. ancak christianity for capitalism el kitabı olan protestanlık gibi mezhepler de devam edeceğinden rant, yağma gırla giderdi o şüphesiz.
lakin elbette bu dünyada dinlere inanan kitlelerin inandıkları dinleri takip ölçüsünde başvurdukları şiddet göz önüne alındığında izmir'in french toast yöresinde kırmızı urbalı bir öğretmen subayın kafası mızrağa geçirilip "ya katoliklik ya ölüm" naraları atılmazdı. o tip şeyler işte.
yüzde 99.9'u iyi, vicdanlı insan, hadi onu da siktir ettim normal insan olsa olmuyor mu?
değişen birşey pek olmazdı. türk milleti zaten tanrıya eski çağlardan beri tapan bir millettir. keşke o çağlardaki gibi olsaydık hala, şimdiden daha da iyi bir haldeydik.
televizyonlarda papazlar vaaz verirdi.
canlı yayına bağlananlar,
"pazar ayinini özürsüz kaçırdım, fazladan dua etmem mi gerekir?"
"gayri-hrıstiyan komşularımızla ne derece samimi olmalıyız?"
"geçen gün kilisede mum yakmadım, ibadetim sayılır mı?"
tarzı sorular sorardı.
hatta gazetelerde "hrıstiyan mahallesinde hacı takkesi satan saygısızlar" diye haberler bile çıkabilirdi.
etnik ve mezhep çatışması aynen devam ederdi. ama bu sefer de sünni alevi çekişmesi değilde katolik ortodoks çekişmesi olurdu. chp'nin başına katolik geçer, erdoğan da artık vatikan uşaklarından emir alma dönemi bitiyor diye rest çekerdi. chp de erdoğanı fanatik ortodoksçuluk yapmayla suçlar, mhp de plan yapmayın plan en iyisi mi bizi seçin der, bdp'yi protestancılık ve bölücülük yapmakla suçlardı. bdp ise vatikan ve patrikhaneyi eleştirir; özerk kilise isterik, ana dilde vaiz yapan papaz isterik diye tuttururdu.
