taşınmak:
-başka bir yere göç etmek,yer değiştirmek anlamına gelen eylem bildiren kelimedir.
-taşınılan yer ya eski yerden daha iyi,ya da daha kötü bir yerdir.
-taşınma işini kolaylaştırmak için komik isimli nakliye şirketleri(yandım taşımacılık,son sürat taşımacılık,halis muhlis taşımacılık,uçan süpürge taşımacılık) vardır ve fiyatları ateş pahasıdır.
-taşınma eylemi gerçekleştirilirken,genellikle yıllar öncesinden kaybedilmiş eşyalar dolapların arkasından çıkar.
-taşınma eyleminden sonra yeni mutfak eşyaları almak gerekir çünkü taşınma esnasında hepsi kırılmıştır.
taşınmak anıları teker teker valizlere, bohçalara sıkıştımak. en değerli bardakları, porselenleri, anılar gibi kırılacak yazıp kolilere doldurmak ne kadar acı, bir kenti bir ev terk etmek..
dönmemek üzre gidilen şehirler yürüdüğümüz sokaklarda soluğumuzun izi durur oysa..son bir kez dönüp bakmak isteriz ama gözlerimizin orda kalmasından korkup bakmayız..çünkü orda biz varız..kendimiz hala ordayız.. ruhumuz orda.. götürebildiğimiz gözlerimizdir yeni bir eve yeni bir kente..taşınmak gözlerimizle, ruhumuzla değil..sadece gözlerimizi taşırız gideceğimiz yere..
Taşınmak kadar
Hüzünlü bir kırık yoktur
Bir kopma bir yaralanma
Gizlenmiş bir hıçkırık yoktur
Şarkıları vardır ya büyük olayların
Taşınmanın da bir şarkısı olmalı dedik
Şimdi onu okuyalım
Şarkısını taşınanların
Çocuklar dikkat edin
Bir şey unutulmasın
Mangalın kapağı
Tuz kutusu
Teyzemin başörtüsü
Ihlamur torbası
Sürahinin örtüsü
Kırılmasın dikkat edin
Safran kavanozu
Çocuklar dikkat edin
(Şangır şungur)
Ah kırılmasın
Kırılmasındı
Anneannemin lambası
(Kamyon sesi gelir)
Her şey tamam mı
Her şey tamam
Anne her şey tamam
Tastamam
Ama babamın
Şu pencerede kalan
Bakışlarını
Alamadım bir türlü
Çakılmış köşesine
Alınmıyor alınmıyor
Babamın bakışları
Kırılmıyor da
Yerlere de düşmüyor
Orada
Duruyor hava gibi
Taşınmıyor anne
Babamın bakışları
Taşınmıyor
ölümden sonra depresyona neden olan ikinci faktör. bu gerçeği öğrendiğimde abartı gelmişti ancak beni ben yapan şehirden kopmak zorunda olduğumda anlıyorum ki çok doğru imiş. fiziksel yıpratıcılığı bir yana insanın anılarını oluşturan kaldırım taşlarından, hergün görmeye alıştığı yan bahçe çitinden, günün ilk saatlerinde burnuna gelen kokudan, sokaktaki kedilerden koparan şeymiş. tebdil-i mekandaki ferahlık, kopulan yerin açtığı yaraları nasıl dindirir muamma.
çocukluğunuz ve ilk gençlik yıllarınızın geçtiği mahalleden taşınıyorsanız, taşınacağnız yer kat kat iyi bir yer dahi olsa insanın içine garip bir hüzün bırakan olaydır.
çocukluğunuz geçer gözlerinizden, kulağınıza sokak sesleri dolanır. artık saçlarınız kış günleri is kokmayacağı için üzülürsünüz.
sokaktaki pet şişeleri yuvarlayarak yürümeyi özlersiniz.
yatağınızda ağladığınız geceler gelir aklınıza, ne günleri, ne acıları saklamıştır duvarlarınız..
duvarlarınıza, anıalrınıza dokunur veda edersiniz yavaş yavaş. merdivenleri inmek acı verir kapıyı örtemezsiniz bitürlü.
doğum gününüzü kutladığınız akşamlar, ankarayı izlediğiniz balkonunuz, kardeşinizle gece fısır fısır konuştuğunuz odanız...
bir evi yuva yapan değerlere sahipseniz o evde, gideceğiniz yer saray olsa ayrılmak zor gelir insana.
ve sessizce dersinizki ağlarken, hoşcakal çocukluğum,ilk gençliğim,kırık dökük kaldırımlar, eğri büğrü yollar, is kokan mahallem...hoşcakal...
paylaşılan anlar aynı evde oturduğun müddetçe canını yakar. anılarda boğuluyor gibi olursun. ne kadar güçlüyüm desen de, zayıf anlarında üstüne hücum eden ağır aksak ayrıntılardan yorulmuşsundur. bu ev artık yuva değil der içinden bir ses; o evde eski huzuru bir türlü yakalayamazsın. en mantıklısı gitmek dersin en sonunda, "belki unuturum o zaman."
işin kötüsü, bir şarkı anımsarsın o karmaşanın tam ortasında; tanju baba kadınım der ruhuna üfler gibi. hüngür hüngür ağlarsın o zaman. giden sensin ama kendini de götürdüğün müddetçe kaçamazsın ki kendinden! keşke hafızamı sildirebilseydim clementine kruczynski gibi bile dersin o an, onun film karakteri olduğunu bile bile...
taşınmak bazen kaçmaktır kaçamadıklarından. boşuna bir çabadır; zamana, hafızana inat...
insani bavul doldurmak gibi bir eziyete gark eden lanet olgu. neler alinacak neler geride birakilacak ona karar vermek de zordur, hic giyilmedigi-kullanilmadigi halde, atilmaya kiyilamayan esyalar konusunda alinacak karar hayati onem tasimaktadir.
