"Bunlar sizin iyi günleriniz, göreceğim ben sizi."
Ya yengeciğim her şey çok güzel biliyor musun, senin asla olamayacağın şeyler olduğumuzu gördükçe içine düşüyor musun acaba orrrrrrr.. Neyse *
Anneannemi çok severdim,
onun elinde büyüdük diyebilirim, bende hatırası çoktur.
Öldüğünde de gerçekten çok üzülmüştüm,
hatta annem "güneşim battı" derdi onun için,
Toprağı bol olsun.
Cenazeyi defnettik geldik, kuran okundu falan sonra klasik pilav helva muhabbetine girildi,
kalabalık olunca biz de işin ucundan tutalım dedik.
Yurtdışında yaşayan bir akrabaymış, tanımam etmem lakin herifi sırf tipine bakıp dövesiniz gelir, öyle sevimsiz bir şey yani.
Aramızda şu iğrenç diyalog yaşandı,
Helvayı uzattım;
-bu ne ki?
-helva.
-Allah Allah.
-bence de.
-içinde ne var ki?
-y.rrak var affedersin!
-omg!
Nasıl öldü?
Miras işini ne yaptınız?
Vasiyetname bırakmış mıydı?
Xxxx cenazesine neden gelmedi?
Helva güzel olmuş varsa bir tabak daha alabilir miyim? Gibi sözlerdir.
