bünyenin determinizm ** tadında çelişkiler yaşayarak yol almasıdır esasen. doğarken, göte şaplağı yediğimiz andan itibaren, görsel ve işitsel olarak kayıt ettiğimiz tüm tecrübelerin iflas etmesidir.
sorgusal anlamda, yediğin içtiğin, seviştiğin ya da sadece hissedebildiğin tüm duygular sana hep natürel gelmiştir. bunlar doğal ihtiyaç, olması gereken. ya olmaması gerekenler? sadece sahipsiz bıraktığın yalnızlığına kavuşunca mı derin bir iç çekilmesi gerekli? nerden geldim nereye gidiyorumlar, hep yalnız başına boşluğa karışınca gözler o vakit mi peydahlanmalı? hayır. asla, yalnızlık denilen kavrama böyle ucuz ve adi etiketlerin yapıştırılmasına müsade edilmemelidir.
bir tatlı senfonidir bu taze sıkılmış yalnızlık. ruhun gizemli kalan tarafları ile, yara almamış duyguların raksı, sukunetin şarkısıdır.
