bu gün bakkal amcadan duyduğum sözdür.
tam bir ekşici edasıyla evet deyince bakkal amca dumur olmuştur.
bu olaydan sonra zaman gazetesine sarmaya çalıştığı parasını ödemiş olduğum nutellayı yere düşürmesi bir olmuştur.
sonrasında ayaklarıma kapanıp onları öptüğü sırada ağzından dökülen kelimeler herkesi derinden yaralamıştır.
''-keşke onu mübarek yüzü gören bu ayakların altında kilim olsaydım da bu sözleri söylemeseydim.''
zaten yeterince aşağılamış olduğum bakkalın anatomi bilgisinin zayıf olduğunun bilinciydeydim ama bu üzgün, yaşlı kederli adamın yüzüne vuramazdım.
halkımız çok cahil.
maaleseftir.
