rahmetli descartes şimdi yaşasaydı, o kadar çok severdi ki tayyip amcayı o kadar olurdu. "düşünüyorum" yerine "tayyip erdoğan ı seviyorum" gelirdi. hatta bir adım daha haddimi aşıp diyorum ki; felsefenin tayyip erdoğan ile yeniden doğuşu adlı kitabını okuyor oluyorduk belki de.
