nefret ettiğim başbakan erdoğan konusunda son seçimlerden sonra yaptığım tespittir.
kendisinden halen nefret etmekle birlikte, sosyalizmin yüce ideolojisine inanan bir insan olarak, sırf topluma duyduğum saygıdan dolayı ben bu toplumu anlamak için tayyip erdoğan'ı ciddiye almaya başladım artık.
21 milyon insan bir adamın peşinden gitmişse bunu yok saymak, bunu küçümsemek, buna bahaneler uydurmak kafayı kuma gömmektir ve salaklığın dik alasıdır. 9 yıldır chp adı verilen virüs toplumun muhalif kanadına bunu empoze ettiği için rezil olmuştur. ve toplum artık chp'yi aşma konusunda krar noktasındadır. geçen pazardan sonra bugün sandıklar konsa chp'nin oyları yüzde kaç çıkar acaba?
tayyip erdoğan ile benim gelecek tasavvurlarımız, dünyaya bakış açılarımız, zevklerimiz her noktamız ayrı. o benim liderim olamaz, ben o'nun peşinden yürüyemem.
ancak o'nu ciddiye almam gerekiyor. en başından beri o'nu ciddiye almayanların peşinde koşturduğumuz için bugünlere geldik. son seçim hariç, pazar günü chp'ye oy vermemiş olmanın büyük rahatlığını duyuyorum.
türkiye'de yığınları böylesine peşine takan başka bir devlet adamı görülmemiştir. üstelik gittikçe artan yükselen bir karizma söz konusu.
ne o'nu ne o'na oy verenleri artık aşağılama devri bitmiştir. bu yanlıştan dönmenin zamanıdır.
kast ettiği, 'tayyip erdoğan'ın kudretine ram olmak' olmayan kişinin düşüncesidir. bu kudretin kaynağını doğru tespit ederek o'nu alt etme yolunu bulma arzusudur. bunun için rakibinizi ciddiye almanız gerekir. tayyip erdoğan'ı başarılı kılan nedenlerden bir tanesi ilk yorumlarla kendisini göstermiştir bile.
ilk neden, muhaliflerinin o'nu ciddiye almamasıdır.
