uzun uzun yıllar önce ormanın derinliklerinde sürekli aldatılan bir halkın yaşadığı küçük, şirin bir ülke varmış. bu ülkede demokrasi ve cumhuriyet rejimi uygulanmaktaymış(!). insanlar oy alır verir, bu şekilde iktidara gelirmiş, bazen de sıkılıp darbe yaparak iktidara geldikleri olmuş. iktidara gelen kişi toplumun büyük bir bölümü tarafından sevilmese de bir şekilde yaşamaya devam edilmiş. tabi hikaye böyle iyi giderse kimse okumaz, bu ne s.kim bişiy lan der kapatır atar. hikayeye can katmak, tepki/taktir toplamak için bir gün bir seçim yapılmış ve feyyaz ramazan adında bir büyücü başkan seçilmiş, seçildiği günden itibaren ülkenin üzerinden karabulutlar eksik olmamış, milletin anasına laf etmiş, bu bereketsiz adam yüzünden yağmur yağmamış koskoca başkentte haftalarca su sıkıntısı yaşanmış. neyse hikayeyi fazla dağitmadan bu feyyaz ramazan insanı ülkeye zarar vermekten başka bir halta yaramamış, ülkeyi satmış sattığı halde bile dış borcu ülke tarihinin en büyük seviyesine çıkartmış. artık bezmiş halk bundan, kurtulmak için bulunduğu partiye kapatma davası açmış, piyasa bu sebeple alt üst olmuş, ülke kaosa bir adım daha yaklaşmış hatta içine girmiş. halk bakmış istediği hiç olmuyor, kendini tatmin etmek için böyle bir yol seçmiş, feyyaz ramazan bizi kaosa götür demekte bulmuştur çareyi, malum diğer istekler kulak arkası ediliyor, mecbur halk feyyaz ramazan ın en iyi yaptığı şeyi istemek zorunda kalmış.
bugünkü hikayemizin sonuna böylece geldik sevgi pıtırcıkları, güzel insanlar. başka bir hikaye de buluşana kadar esen kalın, her nerede yaşanılıyor ve yaşatılıyorsa....
