ilk bir kaç ay çok güzel olan daha sonra bu delibozukların büyüyüp triplere girmesi süreci ile devam eden süreç. şirinliklerinden birşey kaybetmezler belki ama kendileri ile birlikte büyüyen pislikleri oluyor ve hadi bok neyse de...
Kötü fikirdir.
Evde beslenebilecek bir hayvan değil. Çok sık dışkılıyor. Çişi çok kötü kokuyor.
inanılmaz zeki hayvanlar. Bazı köpek türlerinden daha sadıklar.
Bu yüzden alıp hayvanı da kendinizi de sonu kötü bitecek bir maceraya sürüklemeyin.
Evde beslenecek bir hayvan değil.
Bende bakmıştım zamanında, tabii işin içinden çıkamadım
Sürekli işerler ve işedikleri zaman dönerek işiyorlar yani her yer pislik oluyor.
Havuç ve marul tarzı beslersen heryeri sıçar. Gerçi her yeri sıçıyo da o tarz sebzeler ishal yapiyo hayvanı. Marketlerde karışık tahıl mamalar daha sağlıklı olacaktır. Onun haricinde bulduğu her haltı yemeye meraklı oluyolar. Misal ben arada dondurma kulahı veriyodum kemirerekten yiyodu.
Alman konusunda şöyle söyliyim dünyanın en tatlı hayvanlarından (özellikle panda tavşanı) küçükken kucağımda uyutuyodum hatta. Ama direk evinin içinde besliceksen sıkıntı. Sepetinden çıkarır çıkarmaz koyun gibi sıçmadığı yer kalmıyodu. Küçük dilediği gibi sıçabileceği bi bahçen varsa orası ayrı tabi..
sevişirken tavşan beslediğinin farkına varırsın. buraya entry yi girecek malzeme çıkar... konsantrasyon girder bilmem ne sonra bi dünya ariza... işi gücü bırakır gelir entry i girersin. hatunda netflix e takılır... .d
Kakası değil ama idrarı fena kokar. Fakat biraz sabırla tuvalet alışkanlığı edindirebilirsiniz. Çişini yaptığı bez parçasını bir leğene koyun ve ısrarla oraya götürün. Hayvanlar doğası gereği yerlerini işaretlerler ve hemen hemen aynı noktaya çiş ve kaka bırakırlar. Bundan faydalanın. Ben yaklaşık 1 aydır beyaz bi tane besliyorum tuvalet alışkanlığını edindirdim. Bakımı zor değildir tavşanın ama bir kedi de değildir nihayetinde.
Üç senedir iki tane melekle yaşayan birisi olarak ve onlarla ilgili çok fazla tecrübe edindiğim için kendimi bir nebze de olsa bilir kişi ilan ederek hemen anlatmaya başlıyorum efendim.
öncelikle para ile hayvan alınıp satılmasına çok karşıyım. şuan 22 yaşındayım o zamanlar 18 i biraz geçmiştim. kardeşim falan da yoktu twk çocuktum. tek çocuk olanlar bilirler ya nerd olurlar yani yalnızlıklarını oyunlarla kapatmaya çalışırlar ya aşırı sosyal olurlar eve girmezler ya da böyle sürekli bir hayvan besleme isteği olur. ben bu üçünün karışımıydım ama en çok istediğim şey bir hayvan beslemekti ama ne olursa olsun. karınca salyangoz uğur böceği kaplumbağa balık civciv tırtıl serçe gibi varlıklar besleyecek kadar kafayı bozmuş biriydim. tabi çoğu böcek sevemiyorsun. kimi küçük kimi hassas kimi tüysüz... Kedi köpek falan istiyordum kalbimin bir köşesinde hep bu istek vardı. kaldı ki ben bir kız çocuğu olarak sürekli ayıcık köpek kedi tavşan penguen Vs gibi hayvan peluşları ile oynayarak büyüdüm kafayı yemem çok normaldi.
bir gün, hazırlıktayım o zamanlar, arkadaşım dedi ki ben gine domuzu almak istiyorum. diğer arkadaşım dedi ki "onlardan alma Hollanda lop tavşanı al ben besledim çok daha güzel, hem gine domuzu nun ne olduğu belli değil bu düz tavşan işte, çok büyümüyor da çok sevimliler." ben daha önce tabi görmüştüm biliyorum ama derinlemesine araştırma yapmadım. Ay dedim ben de alcam ezgi kalk birlikte alalım. o gün dersten sonra girdik bir petshop A ezgi aldı ben küçük bakıyorum dediler haftaya yeni yavrular gelecek tamam ben haftaya alırım. o bi haftada ezgi nin bebesini seviyoruz biz. konuyu anneme de açtım allen ettim kallem ettim kadını ikna ettim, aileyle yaşıyoruz malesef, parasını da verdi ben bi hafta sonra gittim bir bebe aldım ertesi gün onun kardeşini de arkadaşım Buğra aldı. bu arada ezgi kendi tavşanının tipini bi türlü beğenmedi ve değiştirdi.... hayvanseverlerin dumura uğradığını duyar gibiyim çok haklısınız ben de çok konuştum ama... bY üzücü gerçeği beş dakikalığına A kenara bırakıp konuya dönelim. dediğim gibi para karşılığı hayvan sahip olmaya karşıyım ama o zamanlar lise bitmiş üniversite deyiz hiçbir şey hakkında en ufka mantıklı fikrim yok beynimi lys de kaybetmişim ve ilk kez hayvan besleyeceğim.
arkadaşlar daha önce hayvan beslemediyseniz, ne kadar hayvan seviyor olsanız bile o hissi anlayamıyormuşsunuz ben bunu farkettim bu bambaşka bir şeymiş bu bebek sevmek ama kendi çocuğuna sahip olmak ve sonrasında bambaşka hissetmek gibi bir şey. ben bu minik bebeği aldığımda 25 günlüktü. çok erken annesinden ayrılmıştı. dedim onun annesi ben olayım sarıp sarmalar bakarım ben ona. üç gün sonra orospu çocu bir veteriner yüzünden öldü hiç detaya girip tekrar ağlamak istemiyorum. bi kaç gün boyunca ben evde ölü gibiyim hatta sabah uyanıp, luna koymuştuk ismini luna gece öldü, ölüsüne koşup belki dirilmiştir falan diye fantastik güzellikler bekliyorum hayattan gereksiz. böyle bir kafayı yemişlik yok. hayatın anlamını yitirdim annemle babam ayrı üzülüyor herkes ağlıyor evde falan. biz gittik bi tane daha alalım onunla oyalanır luna nın ölümünü unuturum diye. ulan bebek mi kandırıyoruz kocaman kızım ama işte aldık mı aldık hem de iki tane. deli sikti çünkü fena kaşındım herhalde.
istemeden hamile kalmışım ama kocam istediği üçin doğurmaya razı gelmişim gibi bakıyorum ve ilgileniyorum ben bY bebelerle. luna ya ihanet etmişim gibi hissediyorum çünkü ve bu beni çok üzüyordu ki bu çok saçma bir düşünce ama her neyse. bunlara da isim koycaz cinsiyet bilmiyoruz baktırdım biri dişi birş erkek dediler babam erkeğe Pamuk annem dişiye Maya dedi... zaöan geçti ben sevmeye başladım alıştım evladım diyorum göğsümde uyutuyorum bunları özel yemekler hazırlıyorum ya bildiğin salata yapıyorum taze sebze alıyorum onlar için ne paralar harcadım yataklar aldım oyuncaklar yaptım daha neler neler.
tavşan bakımına burada girmeyeceğim bu konuda sorusu olanlar bana mesaj atsın tüm engin tecrübemle yardımcı olurum.
konuya dönelim. bu kekolar ı ben ilk üç dört ay veteriner e götürmedim. yemin ettim götürmem diye çünkü Luna vet yüzünden öldü biliyorsunuz. neyse bulunduğum şehrin en iyi vet kliniğini araştırdım buldum oraya kontrol e götürmeye karar verdim götürdüm asayiş berkemal falan. tatile çıkacağız sıkıntı Vs vs bi petshop vardı onların böyle camdan bi alanları vardı küçük oda gibi dükkanda. orda baktılar biz tatildeyken ama nasıl üzülüyorum evlatlarımı bıraktım tatile geldim ne biçim anneyim ben falan filan. ha tabi bir de bunlar bebek daha ama dişiler 4 erkekler 7 aylık olunca üremeye hazır hale geliyorlar. dört beş aylıkken bunlar ilk defa çiftleştiler. ben o zamana kadar prenses gibi ne güzel bir çiftler falan diye evcilik oynuyorum (yaş 18 ama kafa 5 iq 1) gördüm bunları dumura uğradım ay dedim bebelerle napıcam ben nine olmak için çok gencim Vs vs.
arkadaşlar Pamuk ve Maya nın hiçbir zaman yavruları olmadı. çünkü Pamuk da dişiymiş. ve iki sene boyunca oğlum diye sevdim ben bu çocuğu lanet olsun nasıl bir anneyim anlatmaya gerek yok görüyorsunuz. *
geçtiğimiz aylarda, sanırım Ocak gibi, Pamuk patisini kırdı. ben ayılıp bayılıyor ölüp diriliyorum. allahtan yarıyıl tatiliydi sürekli başındaydım. vet e götürdük röntgen çekildi vi ara ameliyat dediler ben orda canımı teslim ettim çünkü tavşanlar narkoz alamaz çok riskli ölüm garanti gibi bir şey. iki vet var diğeri dedi ki gerek yok riske sargıya alalım kemik kaynasın hayvanı stres e sokmaya gerek yok olmazsa son çare düşünürüz ameliyatı. dedim senin ağzını öpem amca, yaşlı biri, ve sargıya alındı. ben şu bildiğiniz kedi taşıma kutularında baktım Pamuk A 1 ay. içine bezler serdim günde iki üç kere değiştiriyor ve çişli bezleri yıkayıp kurutup kullanıyorum falab. hasta altı bezi denedim ony tırmaladı her yer pamukçuk ve toz oldu. bu sırada Maya ve Pamuk ilk kez birbirlerinden ayrı kaldılar Maya bildiğin ağladı. arkadaşlar böyle bir şeyi kimsenin görmesini istemem ama Maya Pamuktan ayrıldığı için bir ay ağladı gözünden damla damla yaş geldiğini gördüm. ve tavşanlar eşlerini kaybedince üzüntüden ölebiliyorlar. Pamuk zaten üzgün kolu acıyo Maya uzakta Vs vs. arada bir yan yana getiriyorum ama dikkatli oluyorum ki Pamuk un bandaj kaymasın. benim yatak iki kişilikten biraz daha dar yani geniş tek kişi için. o taşıma kutusunu yatağın bi tarafına koyup bir ay pamukla beraber uyudum. geceleri üç dört kere kalkıp mama ve su veriyor, sargısını kontrol ediyordum.
tavşanlar aşırı yaramaz hatta belki de görüp görebileceğiniz en yaramaz hayvanlar. inatla sargısını üstüne yatıyordu kolunu kıvırıp. düzeltip duruyordum. tuvalete giderken bile yanıma alıyor onu gözlemliyordum. banyoya girerken anneme emanet edip öyle giriyor, dışarı çıkarken yanıma alıyordum. Pamuk ile pek çok Starbucks maceramız oldu mesela. bi kafede yemeğin yanında verilen yeşillikleri paylaşmışlığımuz da oldu kısçemle. şimdi çok iyi ama bandaj ı çıkardıkları anda attığı çığlığı duyduğumda çektiğim acıyı kimse bilemez. tavşanlar ya aşırı büyük bir acı yaşadıklarında ya da ölürlerken çığlık atarlar. ve pamuk patisini kırarken. bile çığlık atmadı öyle düşünün.
şuan Maya ile koşturup duruyorlar. ikisi de iyi çok şükür daha fazla bişi isteyemezdim herhalde. tavşan beslemek böyle bir şey sanırom. boku çişi tırmalaması ısırması her yeri kemirmesi yaramazlıkları sürekli aç olmaları ve onlara dair bütün olumsuzluklar bir yana ilk cümlemde de söylediğin gibi her hayvan gibi onlar birer melek. çok büyük bir sorumluluk ve belki de bakması en zor hayvan (evet öyle çünkü evde bir adet kedi de besliyoruz dünyanın en kolay beslenen hayvanı kedi olmalı). bu sorumluluğu alabileceğinize inanıyorsanız tabiki olabilir ama ben yaptım bu hatayı siz yapmayın. bu ticarete destek olmayın. gidin biir sürü ilan var kedi köpek ve gerçekten bY hayvanlar muhtaç durumdalar. hayvanın tipini önemsemek gibi bir şey söz konusu olamaz benim evimde üç tane olmasa şahsen ben engelli bir hayvana yuva açmak isterdim. lakin her türlü bu büyük bir sorumluluk acele ve bir anlık hevesle verilebilecek bir karar kesinlikle değil. iyi araştırmalı, masraf çizelgesi hazırlamalı,düzeni belirlemeli hayatınızı yeniden organize etmelisiniz. ne siz ne o melek mağdur olmamalı.
aklınıza takılan sorular için dediğim gibi mesaj atabilirsiniz.
