sürekli bildik ve işe yaramadık tavsiyeler verildiği için söz konusu olan durum.
adama '' benim kalbim çok kırık, artık aşka da sekse de bulaşmam '' diyorum. gülmeye başlıyor, '' şunu yap, bunu yap, benim de kalbim kırıktı bak bunu yaptım '' diyor. kalbi kırık bu arkadaş 1 saat sonra bir kızla buluşacakmış, beni de çağırıyor. teşekkür edip reddediyorum. gidince de içimden '' oh be '' diyorum.
insanlar cidden anlamıyorlar. sanki seni biliyormuş, tanıyormuş gibi davranıp hiç tanımayanlar da var. sadece sözlükte bile hoşlandığım kadının özelliklerini yazınca '' onlar sana bakacak mı ? '' diye soran oldu. çok biliyorsunuz siz. sanki ben bilmiyorum hiçbir şeyi. zaten intihar etmeyi de inzivaya çekilmeyi de bu yüzden düşünüyorum. daha 15 dakika önce neden terapiye devam ettiğimi düşünüyordum.
ne güzel yorum yapıyorsunuz insanların ne yaşadığını bilmeden, anlamadan. düşünmeden, kırıcı konuşuyorsunuz. zaten dert çektiği konuda tavsiye verip küçümsüyorsunuz. işe yaramadığını anlamıyor musunuz ?
işe yaramıyor işte. her sabah aptal ve sahte bir güneşe uyanıyorum ve neden hiçbir şey hissetmediğimi, bir anlam bulamadığımı sorguluyorum. dışarıda gülen birini görüyorum, neden güldüğünü sorguluyorum. aynı anda karşıdan iki çiftin geldiği oluyor, bunları buluşturan gücün neden bana küstüğünü sorguluyorum.
sorular hep vardı, cevaplar hep çok azdı. hiçbir şey de değişmedi. bıktım artık ya.
