Türkiye'de yüz tane aileye tek tek sorun. Yüzde doksanının evinde oynanan tek bir oyun vardır. Tavla: Tavlayı genelde evdeki otorite sahibi kişi oynar. Baba ya da dededir bu kişi. Satrancı ise evin en küçük bireyi olan çocuklar oynar genelde. istediğiniz kadar usta olun, tavlada bir hamle ötesini görme ve düşünme ihtimaliniz yoktur. Çünkü ne oynacağınıza siz değil, attığınız zarlar karar verir. Genelde bir iki farklı oynama ihtimaliniz vardır. Satrançta ise Kasparov 17 hamle ötesini görebilme yeteneğine sahiptir. Ortalama bir satranç oyuncusu ise en azından 3-4 hamle ötesini düşünebilme yeteneğine sahiptir. Bunu yapamıyorsanız oynayamazsınız çünkü. Satrançta stratejiniz gereği vezirinizi bile feda edebilirsiniz. insanları düşünmeden uzaklaştıran bu kahve kültürü ürünündeyse, yenen her zaman yenileni ezer. al bakıyım şunu kolunun altına gibi laflarla sevinç çığlıkları atan bir satranç oyuncusu göremezsiniz. Satrançta yenen tebrik eder. Yenilen suçu kendinde arar. Tavlada yenilen de kabahat zardadır bir türlü istediği gibi gelmemiştir yeneni yendiren güç ise bilektir. Bütün bunlardan dolayı tavla bir kriz yönetimidir satrançsa risk yönetimi.
Bu yüzden Türk halkı satranç oynamıyor. Oynayamaz çünkü. Her zaman her yerde düşünmekten ve risk yönetimi yapmaktan kaçan halkımız, her şeyi oluruna bırakmıştır. Koşullar iyiyse * başarı zaten gelecektir. Bir oyunu diğerine tercih ediyor ya da diğerini kötülüyor değilim ama Türkiye'de neden satranç oynanmıyor sorusu ile karşı karşıya kaldığım için bu yazıyı yazma gereği duydum. Başka bir amacım yok.
