-bak baaak geldi mi dübeş.
*ah be gele
-hahaa attım dubarayı. severler güzeli dubaraysa. yok lan bu olmadı. hehe doğrusu neydi lan? severler güzeli dinç ise miydi? vinç miydi?
*abi oyununa bak
-inç miydi? boyunu mu kastediyoduk lan?
*abi ne biliyim gençti galiba
-yaşlıların sevilmeye hakkı yok mu lan?
*abi düşeş attın
-neyse salim. kazanmak da var kaybetmek de.
*görüşürüz abi güzel oyundu.
-hehee şeşbeş. çok severim hoşbeş. oldu mu lan?
*abi kendine iyi davran. yengeye selam.
-şu tavla komiklikliklerini bi türlü yapamıyorum la.
insanı çileden çıkarır böyle tipler. O kadar çok konuşurlar ki elin ayağın birbirine karışır.
'Hadi satranç mı oynuyoruz?'
'Hadi hadi çabuk ol.'
'O taşları kendi önüne toplicaksın benim önüme değil ehehehe.'
'5 3 mü lazım baak bak şimdi nasıl atıcam.'
Böyle aptal aptal cümleleri ardarda oyun boyunca kullanırlar. Dikkat falan kalmaz. ay bide bunları yenseniz bi dert yenilseniz bir dert. Yenseniz yüzleri düşer adeta, yenilseniz dillerinden düşmezsiniz. en iyisi tavla oynanıcak adamı iyi seçmek.
bu bildiğin benim ya. konuştukça konuşurum, bezdiririm. kendime yapılmasını istemediğim ne varsa karşımdakine yaparım, çünkü daha zevkli oluyor. *
genellikle konuştuğun zaman karşındakinin dikkati de dağılıyor, şansı kapanıyor falan.
