Düşünceler birbiriyle yarışıyor bazen, büyük curcuna çıkıyor. Ayırt edememeye başlıyorsun hangisi siyah, hangisi kırmızı. Zihninde bir meydan dayağı. Kaşarlanmış fikirlerin sağduyunu ikna çabası. Hepinize tavım, sadece susun diyesin geliyor. insan kendi aklıyla konuşur mu?
"Konuşur aslında benim kendi aklım en iyi dostum ve en azılı düşmanım. Kaybetmekten en korktuğum ve bir anlığına kaybetsem huzura ulaşacağım şeysin sen aklım." diyorsun.
Ve Yine aklınla konuştuğunu fark ediyorsun. Susturmak istediğiyle bir ömür kapısız odaya hapsolmuş bir konuşmacısın. Diyalog iki kişiliktir, bu da senin hayatının paradoksu haline geliyor.
Bunu anladığın anda tavanla cüretkar bakışmalar başlıyor.
Ve sıradan insanlar buna tavanı izlemek diyor.
yapamadığımdır bende herkes gibi tavana bakıp düşünmek istiyorum diyorum zorluyorum ama illa bi süre sonra gözüm yere kayıyor. ben hep tabana bakıp düşünüyorum sözlük.
gözüm toprağa mı bakıyordur nedir.
uyku tutmadığı vakit yapılan ve kişiyi derin düşüncelere sürükleyen eylem.
gün içinde yaşadıklarınızdan başlayarak iyi veya kötü anılarınız kafanızda canlanır.
