ilişkinin en güzel tarafı o "olacak gibi" aşaması ve sonrasındaki ilk evre sanırım.
başlığı okuyunca "röntçü pezevenk" yakıştırması yapan arkadaşlar olacaktır. yapmasınlar, belalarını sikerim. (bkz: bir insanın belasını sikmek) manitacılık sanatında vasıfsız ve beceriksiz olduğumuzdan mecburen başkalarınınkine salça oluyoruz.
o tatlı tatlı gülümsemeler, o incelmekten kopmalar, o üzerine titremeler, o gördüğünde renk atmalar, utanmalar, sıkılmalar...
bir yanınız "ayhhh canım yhaaa ne kadar tatlılar" derken öteki yanınız "3 sene sonra kokmuş çorabını salona fırlatınca görürüm seni" ya da "beyninin vırvır dırdırla siktiği zaman da böyle ince kalabiliyor musun" der. ya da ben çok çirkin ve kıskancım amk!
