Alaborası hariç tüm varlığıyla eşsiz bir eğlence sunmakta olan merkezdi. O kapalı cam bölgenin içine girildiğinde tüm sıkıntılar, dertler unutulur, hayata yeni ve beyaz bir sayfa açılırdı. işte böyle bir yerdir tatilya. Böyle bir yerdi...
eski komşum olur kendileri , bauhause arkasında oturuyorduk balkonu açıp seyrediyordum mal gibi saatlerce sonra onu bizden aldilar öksüz ve yetim biraktilar yeni nesilleri , ışıksız karanlikta büyüyen ve oraya gitmenin hayalini hic yasamayan bir nesil yetisiyor artik..
(bkz: 90 larda çocuk olmak) işte budur benim için. her sene gider su kaydırağından kayarken acayip pozlar verirdim. ayrıca türkiye'nin ilk hızlı trenine sahipti. * bir kere binmiştim. zaten tövbe ettim ondan sonra trene.
Beylikdüzünde yaklaşık 15 senedir oturuyorum. Ta eski zamanlar, arabalarda ki muavinlerin "istanbul! istanbul!" diye bağırdığı zamanlardı. Şu yaşımda da olsam şehir dışında sayılabilecek bir yerde yaşamaya küfür etmememin sebebi tatilyadır. Küçüklüğümde yazları kışları haftasonları ailem etrafta çok inşaat var dışarda başıma birşey gelmesin diye tatilyaya götürürdü. hatta yazları sezonluk kart çıkarttırırdı babam her gün o eğlence merkezinde mest olmak inanılmaz güzeldi. hep yeri ayrıdır bende. konuşan ağaçla büyüdük oğlum biz.
gece gece nerden hatırladıysam artık beni hüzne boğmuş yerdir. alaborasına binip belden olan kemerimi bağlamayı unutmuştum. ters durduğu zamanlar hayatımın en büyük korkusunu yaşamıştım. belki de yükseklik korkumun olmasını sağlayan yerdir tatilya.
Teyzeme kalmaya gitmistim kucukken kucukken dediysem gercekten bacak kadardim. Orada bir kizla tanismistim esmer minnak bir seydi. annemin anlattigi bebeklik asklarimi saymazsa galiba ilk flort ettigim kizdi. Birbirimize iyi davrandik eve donus saatine kadar oynadik birlikte cok eglendik Unutulmaz bir gun gecirdik ardindan birbirimize veda ettik. Sonra ankara'da da boyle bir olay yasamistim. Cidden kizlar ben kimsenkn prensi degilim be. Fazla capkinim. Neyse iste o kizla dalgali havuzla aklimda kalan yer.
Bakin belki yanlis bir yeri hatirliyorum afi tatilya da olmayabilir ama internnetten fotograflara baktim havuzu falan ayni. Galiba dogru yer. Simdi kapanmis diyorlar havuz var midir falan hicbir sey bilmem fakat ilk flortlerimden birini unutmadim. Yes.
Birden bire aklıma gelmiş oyun parkı... Ulan ne güzel günlerim geçmişti... Küçüktük, masumduk... En büyük derdimiz, tasamız 4. kez trene binmeden ordan çıkma korkusuydu... çok masumduk... insan öyle bir özlüyor ki bazen... keşke o günlerde kalsaydım...
bir kez gitme şansını yakaladığım ama gidemediğim eğlence yeri. başlığı görünce anılarım canlandı. anlatayım da rahatlayayım.
altı ya da yedinci sınıftayken, ingilizce öğretmenimiz yazılıda en yüksek puanı alan 5 öğrenciyi tatilya'ya götüreceğini söylemişti. ben de baya heyecanlanıp epey çalışmış ve ilk beşe girmiştim. o haftanın cumartesi günü sabah 9'da okul bahçesinde buluşup, hep birlikte gidecektik. ulan dedim ne harika bir şey bu. hem yazılıdan yüksek puan aldım hem de tatilya'ya gideceğim.
tatilya bizim çocukluğumuzun, özellikle de benim gibi düşük gelirli bir aileden gelen bütün çocuklar için hep hayal olmuştur.
saat 8 buçuk gibi toplandık okul bahçesinde. tek erkek benim grupta. dört kız var ve dördünün de ekonomik durumu gayet iyi. öyle boş boş konuşurken bir tanesi yol paranızı aldınız yanınıza değil mi dedi. herkes evet tabi dedi. ben panik oldum ve mal gibi kaldım. ulan cebimde param yok. ben dedim eve gidip geleceğim, az işim var. annemden para istedim, kızdı bana. anne tatilya'ya gitmem gerekiyor dedim. oğlum yok dedi. sinirden ağladığım gün, dün gibi aklımda. ulan yol parası dediğin nedir be? velhasıl gidemedim.
pazartesi günü önce arkadaşlarım, sonra da öğretmenim çekti köşeye. neden gelmedin, çok güzel geçti vs. öğretmenim de melek gibi kadındı. oğlum ben sizden para mı istedim diyerek sitem etti. aynı öğretmen lise giriş sınav harcımı ödeyip beni okumaya teşvik etmişti. sonradan götü topladık tabi ama tatilya çoktan kapanmıştı. ulan fakirlik hakikaten çok zor şey be.
