Ben gidemedim de birgün yeniden açılırsa ve o gün benim de bir çocuğum olursa onu kesin göndereceğim , sadece Oraya değil hem, güvenli olduğunu hissettiğim heryere , pembe çanta, kırmızı ayakkabı , yeşil toka, hiçbirşeyde gözünün kalmasına izin vermeyeceğim ve bunları yaparkende diğerlerini küçümseyen biri olarak yetişmemesi için elimden geleni yapacagım , umarım çocuğum olana kadar kredi kartına 10 taksit olayı tarihe karışmış olmaz ,tek güvencem o, yoksa hala öyle zengin falan değilim.
ya unuttuğum bir anımı hatırlattınız bana. abim buraya götürmüştü beni çok istiyorum diye. önüne bir geldik tatilya kapanmış. duymamıştık kapandığını. o gün beş karış suratla gezmiştim akşama kadar. neye çok heveslensem olmadığının kanıtıdır bu anım. bu olaydan sonra neyi çok istediysem olmadı.
benim de içinde olduğum nesil. 4.sınıfta gitmiştim, okulla beraber. sadece 1 kere gidebildim daha sonra kapandı maalesef. trene tanımadığım biriyle bindim o an öyle denk geldi, ve şansıma en öne denk geldim (gidenler bilir en ön koltuğun önü kapalı önünü göremiyorsun) ve bitsin diye dua etmiştim o derece içim uçmuştu. trenin ne zaman tepeden inişe geçeceğini anlayamıyorsun ön koltukta, her tepeye tırmanışta ha şimdi indi, inecek diyerek kendimi hazırlamaya çalışıp her seferinde beklemediğim anda inişe geçmişti tren. işte bu da bele bi anımdı.
