haftaiçi hergun sabahın bilmem kaçında kalkıyorsunuzdur.okula işe vs gitmek için.hafta sonu gelmiştir.artık bi yere gitmeniz gerekmiyordur.ama alarmı yine hafta içinde kurduğunuz saate kuruyorsunuzdur.sonra alarm çalar çalar uyandırır sizi.uyanırsınız sonra alarmı kapatıp ulan bugun tatil istediğim kadar yatıcam ak dersiniz ve tekrar uykunuza dönersiniz.bir nevi alarma nispet yaparsınız.
alarm çalar, telefonu elinize alırsınız bir güzel kapatırsınız ve ' kalkmıyorum lan ahahaha' diyerekten böğürürsünüz, bu olaydan daha çok zevk almak isterseniz pazar günü çalışan arkadaşlarınızı arayıp,' mahmut ben bugün işe gitmiyorum nihahaha' diyebilirsiniz .
edit: bu pazar çalışıyorum, aslında her pazar çalışıyorum !!*
bu manyakklığı sadece ben yapıyorumdur herhalde diye kimseye söyleyemediğim ama her zaman yapmaktan zevk aldığım olaydır.hatta olayı biraz daha abartıp 2 saate bir alarm kurar,o alarm her çalışında suratımda şeytanca bir gülümseme,ağzımdan sessizce dökülen 'yemişim saatini zuhahaha' cümlesi belirir.tabi bu durum öğleden sonra beşe kadar yatmayla sonuçlandığı için annemin kalkkkk! diye başıma dikilmesiyle ve bir yerlerinde sustur ertele gibi seçenekleri olmaması dolayısıyla o suratımdaki pişmiş kellelik ifadesi suratıma soğuk suyu çarptığımda yerini botoks melahat'e bırakır ve son bulur.geriye sadece alarma karşı kazanılan zaferin hatırası kalır.
inanılmaz zevkli bir olaydır. alarma, öğretmenlere, okul müdürlerine, patronlara, iş yerindeki insanlara, trafik çilesine, şehrin pisliğine yapılmış en büyük nispettir. kendine verilmiş harika bir hediyedir. lise öğrencisi olduğum zamanlarda güne başlamak için mükemmel bir motivasyon kaynağıydı.
