"bulunduğu yerde kendini yersiz hisseden kişinin, yola çıkması gerekir" der oruç aruoba. taşınmak da işte, sürekli bir yersizliği kişinin daha iyi idrak etmesine neden olan eylemlilik halidir. kişi taşınamaz, gidemez; giderse de artık dönemez ya da "o" kişi olmaktan çıkıp "bu" kişi olur; hep birşeyler eksik, yarım kalmaya mahkumken, taşınmak bu yarımlığı çeyreğe doğru götürür. gel gör ki, taşınmadan, gitmeden, yapılamaz, gidilemez...
işte, bir okul sonu, taşınma arifesi, kolilerde kitaplar, yerlerde gazeteler... ve bir yığın telaş... gerisi, yukarıda yazanların hepsi boş, hepsi palavra...
