nettir. ve kabul de etmezler ha. çünkü bunlar kur'an okumaz. bunlar esasen aman aman öve öve bitiremediği büyüüük tasavvufçularının da ne dediklerini okumazlar. zaten şu ikisini azıcık okuduğunuzda ağzınızı elinizle kapatıp 'anooooovv bu ne laa' dersiniz. bu gün bildiğiniz tüm tasavvufçuların kitapları şirkle doludur. söylemleri şirkle doludur. en bayıldıklarından örnekler verelim mesela..
yunus emre:
Ete kemiğe büründüm …. Yunus diye göründüm.
Sıyırın eti kemiği, işte onun sesi, işte onun kendisi.
Ol kadiri kün feye kün, lutfedici sübhan benem.
Kesmeden rızkı veren cümlelere sultan benem.
Nutfeden Adem yaradan, yumurtadan kuş türeten.
Kudret dilini söyleten, zikreyleten sübhan benem.
Hem batinem hem zahirem, hem evvelem hem ahirem.
Bu cümlesini yaratıp tertib eden Yezdan benem.
Yoktur anda tercüman, andaki iş bana ayan..
Bin bir adı vardır bir adı da Yunus, ol sahibi Kur’an benem.
mevlana:
(C.5 Beyit 420; s.38)
420. Bir derviş, bir dervişe;” Tanrı‘yı nasıl gördün, söyle” dedi. Derviş dedi:” Neliksiz, niteliksiz gördüm.”
(C.5 Beyit 2015; s.166)
2015-“Kim de yakın aynası varsa, kendini görmüş olsa bile, hakikatte Tanrı ‘yı görmüş olur.”
Beyit 1850 — O, padişah Ebul Hasan’ın ihsanına, kıskanmasına ait huylar söylediyse aynen zuhur etti.
Beyit 1851— Çünkü onun önünde giden levh-i mahfuzdur… Neden mahfuzdur o levh? Hatadan!
Beyit 1852 — Bu ne yıldız bilgisidir, ne remil, ne de rüya… Allah, doğrusunu bilir ya, Allah vahyidir!
Beyit 1853 — Sofiler, bunu halktan gizlemek için gönül vahyi demişlerdir.
Beyit 1854 — Sen istersen onu gönül vahyi farzet… Gönül zaten onun nazargahıdır… Gönül, ona agah olunca nasıl hata eder?
