1. insanlık olgularından uzaklaştığını hisseden insanın hayata karşı haykırdığı söylem.
2. Yavaş yavaş sertleşmeli bir mücevher gibi... ve sonunda sessiz ve sonsuzluğun sevincinde yatıp kalmalı. (bkz: Nietzsche)
3. kelimelerin anlamlığını yitirmiş, heceler bir kora dönüşmüştür artık. Taşa dönüşürsün ansızın, hiç beklenmedik bir anda. neden olduğunu, nasıl olduğunu hiç anlayamadan. katılaşmış bir kalp ve katılaşmış bir ruha sahip olursun. Balyoz ile öğütebilsek keşke bu taşlığı. öğütebilsekte toprağa göndersek, tekrar filizlenebilsek.
4. Ki ben bu değildim. Benimde korkularım, ümitlerim vardı. Birçok filizlerim vardı. Bir ışık göremedim, bir damla suya hasret kaldım ve taşa benzettim kendimi. *
