yerli yersiz yadırganması saçma olan insandır. kimse kendini belli bir tarza uydurmak zorunda değildir. çünkü tarz meselesi bence biraz da kişinin ruh haliyle alakalıdır.
* ismail on dokuz yaşında ve tarzı hip hop fakat kız arkadaşı tarafından terkedilmiş. üzüntüden kendini yedi bitirdi ama sırf tarzı hip hop diye ''you, you'' diye eğlenmeye devam ediyor. çünkü tarzı bu.
- güllü otuz yedi yaşında ve tarzı arabesk. şu sıralarda hayatında ilk kez çıktığı erkekle evlenmek üzere ve sevinçten götü tavana vurmuş vaziyette. ama müslüm baba dinleyip kendini jiletlemesi gerek. çünkü tarzı bu. bundan ödün veremez.
yaş itibariyle küçük ya da kişiliği oturmamış insandır. tarzsızlık da bir tarzdır lafından* yola çıkarsak, "bulamamış" denildiğine göre, söz konusu insan arayış içinde olmasına rağmen tarzını bulamamıştır.
tarz sahibi olmak için her şeyi denemeye niyetli olan, bir ara rock dinleyip coşan, daha sonra kendini arabeske yakın bulan, bir ara spor giyimi tercih eden, başka bir zaman abartılı ve şuh kıyafetler giyinen, dramalardan hoşlanırken birden bilim kurgudan hoşlanmaya başlayan, ruh haline göre giyim, hoşlantı ve zevklerini belirleyen, sabit bir tarzı olamayan, hep arayış içerisindeki bireydir. bir tarzı deneyecek, o tarzı "işte bu benim tarzım" diyerek benimseyecek, sonra ondan sıkılacak ve yeni tarzlar deneyecektir.
