anlayıp dinlemeden, belki de depresif bir ruh halinde iken bir hışımla polemiğe girdikten, esip gürledikten sonra karşı yanın açıkça haklı olduğunu birdenbire kavramak, ses tonunu düşürmekle beraber kendi de inanmadan tartışmayı sahtekarca, şerefsizce sürdürmek, 1 ay sonra belki özür dilemek.
her nedense bunu anladığın zaman sessiz kalıp, belki de haksız olduğun konuda o ana kadar verdiğinde rahatsızlık için özür dileyip geri çekilmeye başlaman gerekse de, tam tersi olup, sesin daha çok yükselmeye başladığı andır. Ki bu an en yazık zamandır.
fark edilen an tartışmanın sonlanması gereken andır. eğer halen devam ediyorsa tartışma, bu işte bir şey vardır. kişi haksızlığı kabul etmek istemeyecek kadar bencil ve egoisttir.
