bursa nın iskenderinden, konya nın etli pidesinden, kastamonu nun tiridinden, adana (urfa) nın kebabından evladır. nasıl bir iştah verir insana. ne de güzel bir yemektir. işte o zaman bir kez daha anlıyor insan; açlığı, fakirliği, zenginliği, çalışmayı, elması kızarmayı, maddiyat uğruna gözü dönmüşlüğü, azıcık aşım ağrısız başımlığı...
sonra düşünceler deryasına dal. dal dal çekinme;
şu kelebeklerin ömrü niye bu kadar kısa?
babam böyle pasta yapmayı nerden öğrendi?
balinalar neden karaya vurup intihar ediyor?
üç günlük dünyada birbirini kırmaya değer mi?
...
neden ama neden?
...
...
gidip biraz daha çapalayayım bari şu soğanları. yaramadı bana bu öğle arası.
...
dön dünyana dön.
...
vur çapayı çapayı...
tüm bunların yanına harareti alması, tuz ve su kaybını önlemesi babında bol sarmısaklı bir cacık yapıldı mı... en kral sofradır. *
tabi bunları yedikten sonra bir gölgeye çekilip öğle güneşinin geçmesi beklenirken 1 saat de uyuklanırsa tarla işine* geri dönüldüğünde sanki sabah yeni gelmiş gibi hisseder insan kendini.
