istiklal'in ara sokaklarında gece camları indiren travesti manyaklara bile laf ederken, burası düpedüz göt kesilen bir semt sanırsam.
6 yaşındaki küçük baran, kardeşi rojbik ve rojbili ile çöpten topladığı plastik şişelerle oynarken, fotoğrafını çektiğinizde o yanık bedeninden ve hüzünlü kömür karası gözlerinden kocaman umut tanecikleri fışkırmıyor. bir bok fışkırmıyor. abey 5 tl var mı diyor yarı tehdit, yarı dilek bir tonda.
fularları kopasıca entel, uzaktan muhalif, evden demokrat kesimin söylediği her bok gibi bu da yalan.
oturduğum ev, talimhane oteller civarında olmasına rağmen gündüz gözüyle tarlabaşına gidince bile bi tırsıtıcı ortam, dik bakışlar falan seziyorum. gerçi bende de, bok var gibi beyaz yakalı türk tipi bariz amk. o konuda da dürüst olmak lazım. her an bir bela potansiyeli var burda. esnafında, yoldan geçeninde herkeste bir bıkkınlık şiddete eğilim. ben de dahil.
zencilere bi özgüven gelmiş burda. mahallenin muhtarı gibiler. tesbihleri eksik. vatanlarından uzakta olmanın tedirginliğini geçtim, yasadışı bir faaliyet sonunda ülkeden sürülme korkularını geçtim, adamlar 40 yıllık mahalle sakini gibi yoldan geçenlere dik bakışlar atarak gidiyor. herkes herkesi kanıksamış.
meyve sebze, tek kullanımlık ev gereçleri, göçebe hayatın vazgeçilmezi tesktil ürünleri, tuhafiye, zart zurt her bok çok ucuz. acayip ucuz.
bundan hariç iyi yanı, her an her yerden süper minili pembe saçlı bir orospu çıkabiliyor. am oranı güzel. bi de hareketli oluyor.
2 gün önce manyağın biri bacısını kesip çantaya koymuş beyoğlu'nda sokağın ortasına bırakmış diye bi haber gördüm tv'de. google maps yapıp baktım benim 2 alt sokak. harika dedim. bunların hepsi harika.
bi de 2-3 kürt çocuk plazma tv taşıyordu gündüzün köründe , "çabuk ol lan çabuk" diyerek. sanırım ülkedeki gelir adaletsizliği protesto etmek için barışcıl bir eylem yapıyorlardı.
gece nasıldır bilmiyorum lakin tahminlerim var. gündüz gördüklerim yeter 20 gündür. en temizi talimhane civarından hiç aşağı sallanmadan meydana gidip börek alıp gelmek. aşağılar sakat bence. tabi alkol alınca o gazla girilip güzel anılar edinilebilir.
istanbul'nun orta yerine saplanmış bir bıçak gibi tarlabaşı. hakkında buyurulan bütün tanımlamaları çoktan aşmış. sosyolojik bütün tespitlerin ötesine geçmiş. artık, ete kemiğe bürünmüş safi öfke ve nefretten ibaret anlayana, anlamayana...
bir caddeyle hayattan soyutlanmış. sanki dünyanın sonunda. sanki hiç varolmamış, yaşamamış. sanki kimse inanmamış orada o rüya sokaklar ve masal evleri varken tablonun cehennem tasviri olabileceğine ve o cehennemin tam kalbinde o kadar çok çocuk olabileceğine. kimse inanmamış, onlar kimseye inanmamış. gayrıresmi kalmış bu yüzden belki; gayrıresmi ve illegal.
bir pazar günü, elinde bir fotoğraf makinesiyle ürkek dolaşırken sokaklarında bu satırların sahibi anlamış: hayat çok acımasızmış, insanlar filan. bu ne verdin de ne istiyorsun manzaraları çok manidarmış ve yazılanların, söylenenlerin hepsi yalan. utanacakmış kendinden bile; yanıbaşında bu istiklal caddesi, bu karnaval...*
1955 lere kadar rumlar, ermeniler, levantenler, fransızlar, italyanlar tarafından iskan edilmiş istanbul'un gözbebeği muhteşem semt, vakti zamanında kültür ve modernlik fışkıran bu semtten geriye kalan metruk binalardır. 1920'lerde elçiliklerin ankara'ya taşınmaya başlanması, 1942 varlık vergisi, 1955'deki azınlıklara topyekün saldırı sürecinde bu temiz insanlar gitmiş yerlerine göçle gelen kürtler, çingeneler, zenciler, travestiler, mafyalar, itler-kopular v.s. tarafından işgal edilip bu günkü haline gelmiştir. Tatlı su solcuları tarafından bu işgalciler çok sevilir.
her girdiğinizde kafanıza tabancayı dayarlar ve öldürmek için sebep ararlar. belalı yerdir .
tarlabasındakıler : sen su partiliymişsin seni görmüşler
b : yok abi biz tarafsızız hiçbirini sevmiyoruz
t : ha şöyle.
bir gün .ötüm yerse ve/ veya restorasyondan geçirilirse gidip görmek istediğim, sokaklarında güvenlik sorunu olmaksızın gezmek istediğim bir istanbul semti.
sokakları buram buram esrar kokan beyoğlu'nun, istiklal'in; herkesin görmekten girmekten çekindiği öteki yüzü. cigaralarını daha kallavi götürmek için zıvanalarını hazırlayan balkonlardan taşmış ağır ablaların, pezevenklerin, adamı ayakta sikebilecek köşe başı çakallarının, travestilerin, perukçuların, afroların açıkcası daha çok kaybetmişlerin: sona yakınların uçta yaşayan insanların mesken ettiği semt.
oysa ne güzel sokakları vardır buranın, içindeki insanlar kadar birbirine sık örülmüş karışmış yüz yılları devirmiş: güneş bırakmaya başlarken kendini gecenin koynuna görülmeye değer sokakları. kendi insanı gibi içinden dışarı açılamayan sokakları, duvarları. istanbul'un mozağini; büyüklüğünü gördüm, kafamda canlandırabiliyorum diyebilmek tarlabaşı'nı da görmek, atlamamaktır.
POLisler belki giremiyor olabilir ama bu yetkilerden dolayıdır. yunuslar girip analarını teker teker siker bu mahalledekilerin. çok rastlanmıştır bu tür olaylara.
