Yine sensiz albümüdür. ilk göz ağrısıdır. Tarkan'ın en amatör ama bir o kadar en hevesli duygularla içini döktüğü bir albümdür. Müzikal altyapı olarak bakarsak tabii ki sonraki albümleri *** daha iyidir ama bu albümde Müzik piyasasına bu albümle 20 yaşında giriş yapan Tarkan'ın 20 yıllık hayatında biriktirdiği bütün duyguları, fırtınaları ve yaşanmaşlıkları vardır. Ve o yaşanan 20 yılın birikmişlikleri bu albümle birlikte derinlere gömülmüştür...
Herkes bu albümü kıl oldum abi ve vazgeçememden ibaret sayar halbuki albümü dinledikçe derinlerde kalan elmas değerinde çok özel şarkılar vardır. Yine sensiz gibi... Selam ver gibi... Söz verdim gibi... Sarıl Bana gibi... Çok Ararsın Beni gibi...
Albümü dinlemeye başladığınızda albümdeki şarkıların hepsi sırasıyla ayrı duygular yaşatır:
Albümü dinlemeye başladığınızda "hahaha ne şarkı be" diyip tarkan'ın toyluk yıllarına gülersiniz. Bir yandan da 90'ların o sıcaklığı içinize siner yüzünüzde masum bir tebessüm oluşur "kıl oldum abii" diye tarkan'a eşlik edersiniz.
ikinci şarkıya geçtiğinizde içiniz kıpır kıpır olur bir yandan da gülersiniz. "Tarkan bu şarkıyı neden söylemiş" dersiniz. Tipik bir 90'lar şarkısı dersiniz komik bulursunuz.
Ve bütün ön yargılarınızı değiştirecek bu muazzam şarkı çalar... Dinledikçe hoşunuza gider, hoşunuza gittikçe şaşırırsınız. "Tarkan bu şarkıyı ne zaman yaptı?" dersiniz. Tarkan, "Kapım her çaldığında sensin sanırım içimde hep bir umut koşarım" dedikçe kalbinizde yara olan o kişi aklınıza gelir ve duygulanmaya başlarsınız.
Tam duygusal hale girmişken sizi daha da duygusal hale getiren ve geçmişteki bütün kötü biten aşklarımızı tokat gibi gün yüzüne çarpan muazzam bir şarkı.
Ve bizi sıcak güneşli duygulara götürüp bizi mutlu eden ama bir yandan da yanımızda olmayan sevdiğimiz kişinin yokluğunu bize hatırlatan harika bir şarkı çalar... "yoksun yanımda, en zor anımda..." diye bağırdıkça, haykırır kalbimizdeki okyanuslar...
Birden sizi eğlendirip kendinize getiricek eğlenceli bir şarkı. Eskide kalan saf ve masum yıllarımıza götürüp güldürür... Bir yandan da o günlere dönülmeyeceğinin tatlı hüznünü de yaşarsınız.
Ah gözlerin.. Ah gözlerin beni benden alan... Bir zamanlar çok sevdiğiniz o insanın gözleri aklınıza gelir. Onunla olduğun o anlar, yaşanan güzel hatırlar, onun sana bakışı... hepsi aklına gelir hüzünledikçe hüzünlenirsiniz.
introsunu dinlerken birden başlayan gitar solosu ve ardından Tarkan'ın "kimse çekmez seni çektiğim gibi, sen de hint kumaşı sandın kendini" demesine eşlik edip iyice gaza gelirsiniz. Aradaki klavye solosuyla daha da kendinizden geçersiniz.
Geçip giden günler... yarım kalan aşklar... ve yok yere kaybolan yıllar... Neleri aldı götürdü bizden bu zaman. Belki bir gün karşılaşırsak hiç olmazsa selam ver... selam vermen bile yılların hasretini dindirir. Eğer bir gün yeniden beni ararsan, ben yine hala aynı yerdeyim... ama gelmezsen hatta benden ölesiye nefret edersen ya da bana karşı en ufak bir şey hissetmezsen bile en azından karşılaşacağımız o gün, hiç olmazsa selam ver... hiç olmazsa en azımdan bir selam ver...
işte bu şarkı böyle bir şarkı. Eşi benzeri olmayan bir şaheser...
Selam Ver'in getirdiği yoğun duygudan sonra bir nebze olsun ilaç gibi gelecek eğlenceli bir şarkı. Evet ben de hata yaptım ama sen de hata yaptın, sen de beni kaybettin... diye bizi haykırtan harika bir şarkı. Ve albümün en iyi şarkısından önceki son şarkı. Köprüden önce son çıkış gibi...
Bu şarkıya hiç bir yorum yapmayacağım bu şarkıda yorumu sizlere bırakıyorum. Ama şunu da söyleyerek bitirmek istiyorum. Bu şarkı kaybolan yıllarımıza, yitip giden aşklarımıza, bir lise penceresi önünden masum hayallere daldığımız o puslu zamanlara, gizli kalmış ve asla söyleyemediğimiz pişmanlıklarımıza, geçip giden günlere...
Ve paramparça olmuş olup bir umut keşfedilmeyi bekleyen kırgınlıklarla dolu yalnızlığımıza gelsin...
Son olarak, almanyada doğup karamürsele kadar uzanan kaoslarla dolu, küpe takıyor diye mahalleli tarafından hunharca alay edilen, kızlarla konuşuyor diye mahallenin serserleri tarafından sürekli dayak yiyip denize atılan, çocukluğunda ailesiyle tramvatik olaylara şahit olan, hatta kimi zaman evden kovulan, hareketleri dolayısıyla mahalleli tarafından "kız tarkan" diye lakapla anılan tarkan, 20 yıllık zorluklarla ve büyük acılarla dolu geçmişini bu albümle bırakıp yeniden doğmuş ve yeni bir tarkan olarak hayata başlamıştır.
Tarkan, bu albümü pek hatırlamak istemez hatta röportajlarında da bunu söyler çünkü tarkan'ın 20 yıllık acı geçmişinin birikmişliği bu albümdedir. Ama bu albümden her bahsedişinde duygulanır buna en iyi örnek, cnn türk'te 2002 yılında frekans programında ilk albümünden bahsederken "içimde okyanuslar var bunları dökmem lazım" diye anlatıp duygulanır.
Ve bu albüm, 90'ların en duygusal albümlerinden biri olarak tarihe geçmiş olup bu ilk albümüyle kısıtlı imkanlara rağmen 1 milyon satarak büyük başarı elde etmiştir.
Ve bu albümle tarkan, artık yeniden doğmuştu. O dönemki menajeri alpay aydın, aranjörü ozan çolakoğlu ve prodüktörü mehmet söğütoğlu'nun desteğiyle hayallerine kavuşabilmişti.
O artık geçmişini geride bırakıp hayallerine kavuşmanın mutluluğunu yaşayan, pijamalı kıl oldum abi klibiyle şöhret olan tarkan'dı. Gerisini biliyorsunuz zaten...
