bir caminin tuvaletinde okuduğum yazı. cami öylesinde bir kenar mahalledeydi ki tahminimce normal günlerde* yaşlı amcalardan başkası gitmiyor bu camiye. sırf bunu farkeden bir zat-ı muhterem bu yazıyı yazmış ve o amcaları, dayıları tariketlardan soğutmaya çalışmıştır. ama o kadar anlamlı bir cümlenin tuvalet duvarına yazılması da bir başka paradoks bir başka çıkmaz bence.
