en farklısı malatya yöresinde yapılır. buğday( yarma) haşlanır, yoğurt ve unla karıştırılıp elde küçük küçük sıkıldıktan sonra güneşte kurutulur. kışın suda eritildikten sonra pişirilir,üzerine nane ve yağ yakılarak servis edilir. tadı normal tarhanaya göre ekşidir.
iki turlu tarhana vardir. biri "un tarhanasi" veya "domatesli tarhana" digeri ise "koy tarhanasi" veya "yogurt tarhanasi" olarak adlandirilir. un tarhanasi sogan, domates, kirmizi salcalik biber, tarhana otu (cicege durmus dereotu), yogurt ve un ile yapilir.
koy tarhanasi ise bugday, yogurt ve nohut ile yapilir. un tarhanasinin corbasi yapilir, koy tarhanasinin corbasi yapilabildigi gibi etli ve nohutlu yemegi de yapilir.
ps. yunanlar ve kibrisli rumlar tarafindan bilinen ve yapilan tarhana koy tarhanasidir. ama hazirlanisinda birkac fark vardir. yunanlar bugday ve yogurt, kibrisli rumlar ise bugday ve keci sutu (yogurt yerine) ile hazirlarlar. ayrica koy tarhanasinin yemegini bilmez, sadece su ile kaynatip corbasini icerler.
Beypazarı tarhanası sanılanın aksine abartıldığı kadar değildir. babaanne tarafım oralı ve hepsinin ortak huyudur bilirim * ultra cimri insanlar ve her şeye gıdım gıdım malzeme koyarlar. olabildiğine kısarlar anlayacağınız. yaprak sarması da yine aynı şekilde.
çorbanın kültüründe önemli yer tuttuğu anadolunun, şüphesiz en ünlü yöresel tatlarından biri ve sanılanın aksine, yöreden yöreye değişiklik gösteren malzemelerle hazırlanıp kurutulabiliyor. en bilindik olanı bugün kentlerin teraslarında da kurutuluyor.
bana göre ise özellikle maraş ve sivas yöresinde yaygın olan (anne tarafım sivaslı) yaprak tarhana (yoğurtlu, buğdaylı) ıslatılarak pişiriliyor ve kesinlikle normal tarhanadan daha güzel.
