Tarih boyunca yapabildiğimiz en iyi şeydir. Ama ne yazık ki gereken önem verilmemekte. Türkiye'de yılda toplam 250 ziraat teknisyeni mezun olmaktadır. Bu 250 teknisyenden üniversite öğretimine devam etmeyenleri çıkarırsak elimizde çok daha az bir sayı kalmaktadır. Eğer 70.000.000'luk Türkiye'de her yıl 250'den çok daha az sayıda olan teknisyene iş imkanı sağlayamıyorsa sorgulanması gereken çok şey vardır diye düşünüyorum.
iklim ve coğrafi konumuyla tarım ve hayvancılığa uygun olan ülkemizde, ne yazık ki engellemek için ellerinden geleni yapan iktidarların, dışarıya bağımlılığının bariz bir göstergesi, türkiyenin gerçeğidir.
içinde toprak geçen bir şey duyduğumda aklıma, her seferinde aşık veysel'in gelmesinin sebebi muciptir elbette.
daha ben ilk okula gittiğim dönemlerde sosyal bilgiler dersinde bize, tarım ve hayvancılık anlatılır, ardından da bakın batılılar bunları aşmış, biz hala toprakla, inekle, koyunla etiyle , yünüyle, sütüyle, götüyle uğraşalım duralım tandanslı daha kendi içerisinde çözüme ulaşamamış çelişik bir oksimoron argumanı sunulur, hisse edineceğimiz kıssayı bir türlü anlayamazdık.
sahi hangi deyus inandırmıştı bizlere tarım ve hayvancılık ülkesi olduğumuz yalanını?
geçenlerde ekonomi sektörlerine göre ihracat ve ithalatlarla ilgili bir veri geçti elime. bakıyorum, bakıyorum şaşırıp kalıyorum. amerika tarımsal anlamda dünyanın en büyük ihracatçısı konumunda, ardından almanya geliyor, fransa hollanda derken, konya büyüklüğünde ülkeler türkiyeden önce almış sırayı, ben bundan 20 yıl önce tarım ülkesi diye öğrendiğim ülkenin adını listede göremedim bir türlü. hani hep süper güç dediğimiz ülkeler varya, sanayi ve teknoloji ülkesi olarak anılan nasıl olur da dünyanın en büyük tarımsal ve hayvansal ihraçatçıları olurlar?
demem o ki mirim, şeker pancarımıza, pamuğumuza, fındığımıza, tütünümüze kota konulmasının sebebi aşikarmış meğer. amerika bizim kıymetli pancar şekeri üretmemizi elbette engeller çünkü o zaman kendi ürettiği kanser yapan kamış şekerini nasıl yedirecek bizlere.
yeni zelanda diye bir ülkeyi yeni keşfetmedim elbette, osmanlıdan bilirim bir de kurtuluş savaşı intihar kölelerini. dünyanın en büyük yün üreten ülkesi, balı da öyle.
biz kendimize tarım ülkesi demişiz ama , sadece demişiz bu yönde bir atılım yapmamışız. gözünü toprak doyursun demişiz çiftçiye. o da çiftçi olamamış bir türlü adı rençber kalmış.
dünyada iphonesuz da yaşayabilir insanoğlu. ama sabah kalktığında ekmek bulması gerek gidaya ihtiyacı var ve giyeceğe. bunlar zaruri ihtiyaç ve dünya durdukça da öyle kalacak. elbetteki bu dinamikler biri olmadan işlemez. sanayi ve teknolojik faaliyetler olacak ki tarım ve hayvancılıktan verim alınabilsin. hedefi şaşırmamak gerek, teknoloji diyince aklına cep telefonu gelmemesi gerek artık bu ülkenin evlatlarının. hey gidinin heyi.
