harman kalınca hiç bir şey bulamazsan bütün tarçını diş diş kır ve sar iç demişler garibe.
taşak geçtiklerinin farkına bile varmamış.
bitkisel şeyle bunla baba, olur mu olur. neden olmasın hem. gibilerinden avuntu içersindeydi ve ihtimali onu heycanlandırıyordu.
mümkün değildi oysa!
bir halta yaramadığını yakamayınca anladı!
senle makara yapmışlar diyenlere ''kan kardeşlerimin ibneliği harmanlığımı unutturdu'' deyip deyip durdu tezkereye kadar.
çubuk tarçına ulaşması günler sürmüştü oysa.
''baba, bunu bassak iş yapar mı acaba'' diye toz tarçın fantazisini de kafasında az yapmamıştı garip.
öldüyse rahmet olsun...
büyülü bir baharat. hoş bir kokusu ve tadı var hafif bir acılığı var. birazcık fazla kaçarsa karadelik gibi bütün tatları yutuyor. her şeyi kendisine dönüşüyor.
edit: arkadaşları gülçin nurçin ve yalçın'dır onları da kendisine benzetiyor.
