genelde yemek programlarında gördügümüz, bazen de bu programlardan görüp kendi evine yaptırmış hedef kitle teyzelerin evlerinde gördügümüz mutfaklardır bunlar.
her şey mükemmel bir şekilde dizilmiş, programa ilk konuk olan bile gider istedigini hemencecik buluverir. yani beni çagırsalar ortama alışmak için 15 saniye isterim sonrasında herşeyi elimle koymuş gibi buluveririm.
yer yer tütsülerle bezenmiş, içinde yürürken insanın içini huzurla dolduran, aman kutsal suya basmayayım diye tedirginlikle yürüdügünüz mutfaklardır bunlar.
tamam buraya kadar övdük, güzelliklerini gözler önüne serdik, yeter artık ben de dayanamayacagım. anasını satayım nedir bu lan böyle? her aradıgını anında bulabildigin mutfak olur mu? olmamalı, mutfak kurallarına aykırı bu bir kere. su içtigin bardagı bir dahaki sefere aynı yerde bulmamalısın, ya da kirlenen bir şey hemen 10 saniye içinde temizlenmemeli. yemek yaparken tüm o baharatlar küçük cam kaselerde degil, kavanozlarda olmalı. dibinde biber kalmış, boyu uzun kavanoza elini sokmaya çalışmalısın, kemikler birbiriyle kaynaşmalı. alamazsan bu seferlik te bibersiz olsun canım demelisin.
şerefisizim insana sıkıntı verir lan bu mutfaklar. tamam televizyonlarda görüyoruz, annelerimiz teyzelerimiz '-aböövv mutfaga bak helee' diyorlar ama evinde böyle bir mutfak oldugunu düşünsene? her yer yeşil, sarı, kırmızı, mavi. her şey yerli yerinde. bir böcek bile yok yani, o derece.
hayır bir de bu teyzeler o mutfaklardan alınca çılgın yemeklere imza atacaklarını zannederler o da ayrı bir ziyanlık. sanki mutfak masası yapıyor yemekleri anasını satayım. bir de böööyle içine düşüyor televizyonun mutfak çıkınca, milleti susturuyor filan.
