Hiç bir samimiyetimizin olmadığı, hayatımızda ilk kez gördüğümüz insan ile aynı asansöre binme olayıdır. Herkesin başına en az 3 kez gelmiş olaydır.
Genellikle şirket binalarında, alışveriş merkezlerinde veya kamu kuruluşlarında başa gelir.
Asansör bekleme anı başlamıştır. Asansör gelene kadar yerleri, tavanı incelemek ile meşguldür bireyler. Asansör gelir, sırayla inilecek katlar tuşlanır. Asansörde geçen 5-10 saniyelik süre, insana dakikalarca sürüyormuş gibi gelir. Ayna yardımı ile Hafiften karşınızdaki bireyi süzmeye çalışırsınız, istemsiz olarak göz göze gelir ve beraberce gözleri kaçırırsınız. Bunun nedeni karşımızdaki bireyinde kendisini yalnız hissetmesinden dolayıdır. sonra asansör desenlerini saymaya başlarsınız, dekorların vida yerlerini incelemekle meşgul olursunuz. Ruh haline göre kafayı tavana dikebilir hatta asansör katını gösteren ışıklı göstergeyi inceleye bilirsiniz.
başka bir versiyonuda tanımadığımız kişi ile asansörde kalmaktır. Asansör durur, kat arasında karanlıkta mahsur kalırsınız. Artık duruma göre yapılacak alternatif şeyler doğar. Ne olur ne olmaz, kıçı asansör duvarına dayayıp öyle beklemekte yarar var.
Sonuç olarak ilginç bir deneyimdir. Her bireyin en az bir kere hissetmesi gereken, anlatılması zor garip bir duyguya sebebiyet veren eylemdir.
bu hayatta en nefret ettiğim şeylerden birisidir. nereye bakacağımı, elimi kolumu nereye koyacağımı bilemem salak salak tavana bakarım. bir de minibüste tek yolcu olma durumu var o da sakat bak.
duygunun nedeni, ikinizinde birbirinin kişisel alanına girmesi. Tanımadığın herkes senin için ilk önce bir tehdittir. En sevdiğin kahve bardağından kardeşinin arkadaşınının su içmesi gibi sinir verici ve alnında hafif ter olması olayıdır.
