doğal bir şey. tanınmış sanatçı zaten ünlü olduğu için artık o heyecanı ve telaşı olmaz ama tanınmamış şarkıcı belki bu gün tanınırım diye bir ümitle çıkar sahneye ama sonuç yine hüsran.
var böyle bir şey. (tanımlarım da ne kadar siktiriboktan lan benim)
geçenlerde bir konserdeyiz. assolist deyü tuğba özay'ı getirmişler. evet, manyağız biz, tuğba özay'ın konserine gittik. arkadaş ortamında seviye çok yükselmişti, bodler niçe pavese tartışıyor hibineler, böyle olmayacak, dedim yürüyün. götürdüm bunları festivale. her neyse am meme göt deyü deyü gezerken, sahneye bu şarkıcı dedikleri şey çıktı. hayır hatunu tanıyorum ama şarkıcılık yaptığından haberim yok.
neyse, bu şarkı söylüyor falan. kendini hırpalıyor, hadi eşlik edelim, hadi alkışlar vesaire diyor. acıdım hmskyim, dedim eşlik edelim lan, bi el atalım.
el atalım derken öyle değil yani. sonradan bir şey farkettik, şarkılarını bilmiyoruz. sadece biz de değil ben diyem 5, sen de 10 bin insan var, tuğba dışında kimse bir sik bilmiyor.
alkışladık falan. dedim kalkın, gidek elleyek melleyek solisti, sönük geçiyor konser.
korumalar vardı, yaklaşamadık.
dövdüler bizi bir güzel.
