tanıştın mı benimle? tanımak, neyi sever neyi sevmez, ne yapar ne eder bunları öğrenmek değil. tanımak, uzun zaman onunla vakit geçirmek değil. tanımak, düşüncelerini bilmek, üslubunu öğrenmek değil. tanımak, kafasında neler döndüğünü, hislerinin nasıl barındığını, nasıl yazdığını, nasıl konuştuğunu bilmek değil. tanımak, alışmak da değil. ve tanımak, ne beyninde, kalbinde, yaşadıkları üzerine birikmiş ne de kafa yorulmuş, dert edilmiş ne varsa buna vakıf olmak değil.
tanımak, hissetmektir. kendini sadece onun yanında hayal edebilmektir. tanımak, arayışın huzurla nihayet bulduğu noktada onun yüzünün göz önünden gitmemesidir. tanımak, içerlerde bir yerlerde sürekli gezip duran birini taşımaktır. tanımak basittir aslında. yüreğin ne kadarsa, o kadar tanırsın bir insanı. zira o kadar hissedebilirsin.
hissetmektir tanımak. kendinden hissedip hiçbir yabancılık görememek..
peki sen, tanıyor musun beni?
mesela ne kadar tanırsan, o kadar aydınlandığını düşünür müsün? böyle bir hissin oldu mu hiç? ya da onun tarafından ne kadar tanınırsan o kadar var olduğunu hissettiğin?
sen.. şimdi karar ver, tanıyor musun beni gerçekten?
Asla emin olamayacağınız şeydir. Birini senelerce tanırsınız ya da tanıdığınızı sanarsınız ancak yaptığı tek bir hareket, davranış her şeyi altüst eder. Bu nedenle kimseyi tanımayın. Tanımazsanız güvenmek zorunda da kalmazsiniz.
En zor olanı insanları tanımak.
Çok isterdim insanları bir bakışta tanımayı akıllarını okumayı. Öyle sinsi, kurnaz, yalancılar var ki hayatınızdan çıkıp gittikten sonra bile gördüğünüz gerçek yüzleri sinir harbine yol açıyor.
bir insanı uzun süredir tanımak ne güzel. ya da şöyle bir durum var. birilerine ben şunu şu kadar seneden beri tanıyorum demek. yani ne bileyim ben onun iliğinde üretilen kanın ne şekil olduğunu bilirim tarzında. hani karşındakine nasıl bir mesaj veriyor bilmiyorum ama bana harbi bir ego tatmini yaşatıyor. tamam belki birilerini tanımak için yıllar gerekmez. ama yani ayrı bir karizması var sanki "ben şunu 10 senedir tanıyorum." filan demenin. yani şöyle de bir şey var. uzun süredir tanıdığın berbere gidip traş olmak ya da çocukluğundan beri tanıdığın mahalle bakkalına gidip bir kilo pirinç almak. belki ben bunu yaşamadım diye bana çok çekici geliyor. ama harbiden çok özeniyorum böylelerine. yani bakıyorum mesela ben sabah daha gözümü açamamışken adam sabah şortunu askılısını terliğini giymiş, koltuk altında gazetesi elindeki poşette ekmeği bakkalla sohbet ediyor. hatta muhtemelen o aldıklarını hesaba yazdırmış. yanında da küçük kızını getirmiş kızını uyarıyor arada bir" kızım dokanma oraya buraya" filan diye. ben hep öyle olmak istedim. yani o dükkana girip "bir posta gastesi" diyen suratsız sakallı üniversite öğrencisi değil de; "abi gaaassaray akşam ne geçirdi be" diyen adam olmak isterdim. ya da "bunların hepsi eğitimsizlikten." diyen mahallede oturan öğretmen olmayı. veya berber olayı. yani hiç tanımadığın bir berbere gitmek ne kötü bir şey. yani adam seni tanımıyor ya. nasıl bi şekil istiyorsun bilmiyor. ama tanıdığın olsa mesela. hani girince dükkana "selam bilmem ne abi" desen. sonra sana sıra bekletmeden direkt alsa traş etse. ya da sıra beklerken gazete okusan bir taraftanda berberle sohbeet etsen. bir de diğer müşterilerden daha çok özense. sonra sana diğer müşterilerin yanında bebekliğinden beri traş ediyorum seni filan dese. fena mı olurdu.
Bir insanı, bir yeri, bir serüveni tanımaya başladığınızda dikkat edin; görmezden gelmek istediğiniz şeyler çoğalacaktır. Bir tutku besleyeceğiniz herhangi bir şeyi bir noktaya kadar tanıdıktan sonra üzerine kattığınız şeyler, deneyimlerinize zarar verme olasılıkları yüksek olan şeyler olur. ''Tanımak'' eylemi kesin bir sınır görmedikçe, zararlı bir eylemdir.
benim biraz değişik bir hikayem var.
17 yaşına kadar ailesinin prensesi.
sonra evden kaçtım ben arkadaşlar.
32 yaşına kadar değişimimi ailem bilmez, ondan sonrasında yeniden hayatıma girdiler.
çok uzun süre eski eşim beni bu dünyada en iyl taniyan insan dedim, keza ben de onu, ailelerimizden bile daha fazla. 22-32 yaş arası hep beraberdik zira.
ayrıldıktan sonra çok kırdı beni. ama o çevresinin etkisinde çok kalan küçük bir oğlan çocuğu. kendi seçimiyle yapmazdı. normalde melektir. gerçekten.
geçmişime saygı duyuyor, sevgiyle ugurluyorum.
bakalım gelecek ne suprisler getirecek!
