biraz başlık uzun olduğundan dolayı gümbürtüye gitse bile aslı tanımadığınız kişi telefonda yalan söylerken onu ispiyonlama isteğidir. benim başıma çok geliyor. yolda veya cafede orda burda telefonda yalan söyleyen insanlar görüyorsunuz. dükkana geliyor ''şu an aşkım evdeyim yok yatıyorum.'' gibi yalanlar söylüyorlar. içinden alıp telefonu ''yalan söylüyor bilader.'' şeklinde çıkıp bir kahramanlık yapmak istiyorum. bazen göz göze geliyorsunuz yalan söylediğini anlıyor. hınzır bir gülüş ile işletiyorum salağı izlenimini yaratıyor. sadece benim başımdan mı geçiyor bilmiyorum ama garip bir duygu olsa gerek kendini çocuğun yerine koyunca insana daha bir koyuyor.
sene 99.. moda'da bir kız arkadaşımla yürüyoruz. kadıköy'ün göbeğinde oturan erkek arkadaşı cep telefonundan arar. galiba eve davet etmiştir. kızımız da "hayatım ortaköy'deyiz, çok uzak akşama görüşelim" deyip tam kapatmak üzereyken; bir teyze harıl harıl yaklaşır bize ve bağırarak: "moda burası kızım modaaaa! ortaköy karşıdaaaa" der. bu da böyle bir anımdır.
