kocaman bir Boşluk silsilesidir.
birine ben bunu niye anlatayım ki ile başlar ve öyle devam eder. hele ki tanımadığın birinin ' abi boşver bırak ' Tarzı ilgisizliği geldikçe daha da soğursun. kendi adıma anlatmam, buna izin vermem. sorusunu dahi sordurtmam.
tanışmamışlığın getirdiği farkındalık ile rahat olunacağı için çoğu zaman iyi geliyor. hele birde ortak nokta keşfedilip o ortak üzerinde kurulan dıyalog çok eğlencelidir. birde eski sevgili vs çekiştirme durumu girerse araya gıybetten gıybete koşulur.
gereklidir. insaoğlunun bir huyu var, tanıdığı insanların her cümlesinde "seni bilirim" gibi bir tabir kullanırlar. beni bilmeyenleri tercih ederim, yargılamadan önce 2 rekat dinliyorlar en azından.
iyi kötü herşeyi konuşmak ister insan. Öyle zaman oluyor anne babandan bile olup olmadık tavırlar alıyorsun ve seni kimse anlamıyor. Bu istekler de en çok bu tip zamanda belirir.
bazen tanımadığın birine birşeyler anlatmanın gerçekten güzel bir hazzı olduğunu yaşamayan bilmez. anlatacaksın. hemde mahmut abi neriman teyze diyerek isim vere vere. bak nasıl rahatlıyorsun sonra. zaten başka bir insana kendini, kendi hayatını anlatırken bakmadığın açılardan bakabilmeyi öğreniyorsun. kadın erkek farketmez sadece karşında samimiyet ile duran biri varsa " geçen şu koduğumun sınavında x gözetmen başıma dikildi " diyerek başlamanın hiç bir sakıncası yoktur.
çok güzel birşeydir bence karşındakinin sana karşı önyargısı yoktur tanımıyorsundur ve o da senı tanımaz bı daha da gorusmeyeceksenız kı tadından yenmez kesinlikle tum samımıyetınızle ıcınızden gelenlerı anlatabılırsınız .
nsaoğlunun bir huyu var, tanıdığı insanların her cümlesinde "seni bilirim" gibi bir tabir kullanırlar. birde eski sevgili vs çekiştirme durumu girerse araya gıybetten gıybete koşulur.
insanı rahatlatan eylemdir. genel olarak yaparım 2 saat muhabbet eder sonra kalkar giderim. muhabbet içerisinde dikkatimi çeken tek şey kimse isimleri sormuyor ve bundan rahatsız olmuyor.
