başka bir gençliğin son dakikalarını seninle paylaşırken, aklımda söylediğim onlarca yalan var. söylenen her yalanda sana dair gerçeklikler varken yüzümü kızartan samimi itirafların geliyor şimdi aklıma.
çözdüğüm bir ömrün küçük kareleri sadece. Seni yıllar önce tavan arasındaki andaç mekanda görmüştüm en son. Tozlu,naftalin kokulu ve sararmış bir defterin yapraklarının arasında bana bakmayan bir fotoğraftaydın. Ya da seni oradaki bir surete benzettim belkide. Belkide gözlerinin yorgunlukları onunkine çok benziyordu. Ama bildiğim bir şey var ki onu sende görecek kadar içimi sızlattın şimdi. Şimdi acıyı kalbimde yeşerten yeni yalanlarımın habercisisin. Seni bıktırıp uzaklaştırmadan kalbime söyleyeceklerimin olduğunu hissediyorum. Biliyorum ki sen de o yargunlukların arasında, koca dalgaların sahili yalayıp götürdüklerinden olacaksın. VE tanıdık yalanlarımın arasında yerini gücsüz kalbime bıracaksın...
