ozellikle b.ktan amerikan filmlerinin vazgecilmez karakteridir. tanri ya o kadar cok kizgindir ki, ve o kadar usta sekilde bu kizginligi oynar ki, ekran karsisindaki bizler de bir anligina bu karakterin abukluklarina imreniriz. ta ki tanri nin buyuklugunu hatirlayana kadar. cunku: yemez.
tyler durden
filmde tanrının senden nefret etme ihtimalini düşündün mü,belkide senden nefret ediyordur.hatta bizimde ona ihtiyacımız yok şeklinde bir replikle sermiştir kızgınlığını gözler önüne.
apollo öldükten sonra gaza gelen raki' nin (tabii inceden de ivan' dan tırsmaktadır bu arada) arabayla dolaşırken ''there is no easy way out'' adlı şarkıyı dinleyerek canlandırdığı karakterdir.
Forrest gump filminde bacaklarini kaybeden ve forest tarafindan kurtarilan tegmen daniel taylor karakteri guzel bir ornektir. firtinali bir havada tanriyla olan diyalogunda tanriya kufur etmekte, kendisini oldurecek guce sahip olmadigini soylemektedir.
the silence of the lambs ve hannibal da clarice starling biraz kızgındır tanrıya küçükken yaşadığı olaylardan dolayı. başlıcası heralde polis memuru babasının hırsızlar tarafından vurulup öldürülmesidir...
from dusk till dawn'da Harvey Keitel'in oynadığı Jacob Fuller karakteri.kendisi karısını kaybettikten sonra tanrı'ya ve hz. isa'ya olan sevgisini yitirmiş günahkar bir peder'dir.
francis ford coppola'nın dracula'sında da kont dracula tanrıya kızıp, isyan eder ve sonrasında kendini korkunç bir trajedinin içinde bulur.sonunda kim kazanır veya kazanan var mıdır bilemiyorum. ama bana soracak olursanız, dracula kaybetmemiştir deyip usulca karanlıklara doğru süzülürüm.*
