insanların vahşetini vandallığını ketleyecek hiçbir kuvvetin kalmaması demektir. bazı fantastik oryantalistler "ama vicdan var ya, kalbinin sesini dinle bla bla" diyebilirler ama yok anam.. sökmez. vicdan din gibi yaptırımları olan vicdani bir müessese ile desteklenmedikçe hep akim ve sessiz kalacaktır.
yeni bir kültürün oluşmasına sebebiyet verecek ve bu ara sürede bir cok gönül kıracak, can yakacak, göz korkutacak bir durumdur, tanrısızlaşmak.
herkes bilir ki tanrı ile tanıştırılmak çok küçük yaşlarda başlar. tanrı korkusuyla başlayan süreç zamanla ilişkiler kızgınlık süresine gelse de bağlanarak ilerleyen bir çevresel kültürel süreçtir. Dünyanın her hangi bir coğrafyasında farklı dinlere mensup, biyolojik ve yaşam süreçleri birbirinin aynısı insan topluluklarının hemen hemen hepsinin korktuğu kızdığı kültürlerine en yakın bir tanrıları vardır. iş bu kültürel süreç içerisinde tanrısı ile yetişen kuşakların yeni kuşaklara aktırdığı tanrısal varlığın sonundan bahsetmek, kültürel ve toplumsal baskının vicdanlarda hissetme ve hesaplaşma sürecinde sonunu kestirmek oldukça zordur. bu zamanla çok çok zamanla oluşacak yeni kültürün vereceği bir şekilden ibaret olacaktır.
bu zorlu ara süreçte tanrı ile yetiştirilmiş bir kuşağın, tanrısal kültürden yoksun yeni bir cocuk yetiştirmenin zorluğu içinde kıvranırken; yetişmekte olan yeni kuşağa, dayatılan çevrenin imkansızlıklarını ve mantık çevrelerini, düşünsel sınırlarını, yaşamsal gerekçe ile tanrısal ihtiyaçlık arasındaki zayıflayan bağı; tanrı ile yetişen kuşak, çevresel kültürel sorumlukların vicdanında yarattığı baskıyla büyüyen, tanrının gücüyle toplumsal ilişkileri açıklayan nesil hiçbir zaman anlamayacaktır.
